لزوم آرامش بدن در حال گفتن اذکار نماز
گفتن اذکار نماز در حال حرکت، چه حکمی دارد؟
هرگاه در نماز مىخواهد كمى جلو يا عقب رود يا بدن راکمی بهطرف راست و چپ حركت دهد بايد چيزى نگويد.
هرگاه در نماز مىخواهد كمى جلو يا عقب رود يا بدن راکمی بهطرف راست و چپ حركت دهد بايد چيزى نگويد.
هرگاه در موقع قرائت حمد و سوره يا تسبيحات بىاختيار بهقدری حركت كند كه از حال آرام بودن بدن خارج شود و يا مثلاً در میان جمعیت باشد و به او تنه بزنند و او را حركت دهند احتياط واجب آن است كه بعد از آرام گرفتن بدن آنچه را در حال حركت خوانده دوباره بخواند.
این جمله بالخصوص، بهعنوان ذكر مطلق گفته نشود بهتر است.
هرگاه اصل نماز را براى خدا مىخواند، ولى بهقصد ريا آن را در مسجد يا در اوّل وقت يا با جماعت انجام مىدهد نمازش باطل است، ولى اگر براى ريا نيست بلكه نمازخواندن در اوّل وقت يا در مسجد براى او راحتتر است اشكالى ندارد.
قربت مطلقه امر دارد؛ ولی در قصد رجا، امر مشکوک است.
هرگاه در موقعى كه مشغول ذكر واجب است كسى به او تنه بزند، يا به علّت ديگرى بدن از آرامش بيرون رود، بايد بعد از آرام گرفتن دوباره ذكر را بگويد، ولى حركات مختصر اشكال ندارد.
مطلق ذکر تمام اذکار را شامل میشود حتی اذکاری که دستور خاص دارد اما ذکر مطلق عبارت است از اذکاری که دستور خاصی درباره آنها وارد نشده است.
باید به نیت مافی الذمه (یعنى آنچه وظیفه اوست) بخوانید.
هرگاه قصد قربت داشته باشد مانعى ندارد. البته جهر و اخفات را باید رعایت کند.
اگر قسمتى از نماز را بهقصد ريا انجام دهد نماز باطل است، خواه قسمت واجب باشد مثل حمد و سوره، يا مستحب مانند قنوت، بنابراحتياط واجب.
نماز را بايد بهقصد قربت يعنى براى اطاعت فرمان خدا انجام داد و لازم نيست نيّت را به زبان آورد و يا در اوّل نماز از قلب بگذراند، همين اندازه كه اگر سؤال كنند چه مىكنى، بتواند جواب دهد كه براى خدا نماز مىخوانم كافى است.
تکبیرة الاحرام تابع جهر و اخفات نماز نیست اما تکبیر و حمد و سوره و ساير ذكرهاى نماز را بايد طورى بخواند كه اگر مانعى در كار نباشد حداقل خودش آن را بشنود.