اگر در ركعت اوّل و دوم نماز به گمان اينكه ركعت سوم و چهارم است تسبيحات بگويد، چنانچه پيش از ركوع متوجّه شود بايد برگردد و حمد و سوره بخواند و اگر در ركوع يا بعدازآن بفهمد نمازش صحيح است و احتياط مستحب آن است كه دو سجده سهو به‌جا آورد.
هرگاه پيش از تمام شدن ذكر واجب عمداً سر از ركوع بردارد نمازش باطل است و اگر سهواً باشد چنانچه پيش از خارج شدن از حال ركوع متوجّه شود بايد در حال آرامى بدن دوباره ذكر را بگويد و اگر بعدازآنکه از حال ركوع خارج شد متوجّه گردد، نمازش صحيح است.
خم شدن بايد به‌قصد ركوع باشد، بنابراين اگر بدون اين قصد خم شود نمىتواند آن را ركوع حساب كند، بلكه بايد بايستد و به‌قصد ركوع خم شود.
در هر ركعت بعد از قرائت، يك ركوع واجب است، يعنى بهاندازهاى خم شود كه اگر بخواهد كف دست‌ها را به‌زانو بگذارد بتواند، بلكه احتياط واجب آن است كه كف دست‌ها را بر زانو بگذارد.
واجب است قرائت حمد قبل از سوره باشد و اگر عمداً برخلاف اين انجام دهد نمازش باطل است اگر از روى اشتباه باشد چنانچه قبل از ركوع يادش بيايد بايد برگردد و درست بخواند، امّا اگر بعد از رسيدن به حدّ ركوع يادش بيايد نمازش صحيح است.
همین مقدار که به‌صورت کامل بایستد کافی است.
در ركوع واجب است ذكر بگويد، ذكر ركوع بنا بر احتياط واجب سه مرتبه «سبحان‌الله» يا یک‌مرتبه «سُبْحانَ ربی الْعَظِيمِ وَ بِحَمْدِهِ» است كه بايد به عربى صحيح گفته شود و مستحب است آن را سه يا پنج يا هفت مرتبه تكرار كند.
هرگاه ذكر را قبل از رسيدن به حدّ ركوع و آرام گرفتن بدن بگويد بايد آن را بعد از آرام گرفتن اعاده كند، حتّى اگر عمداً اين كار را كند احتياط واجب اين است كه نماز را نيز بعداً اعاده نمايد.
به‌قصد قربت می‌تواند بگوید ولی گاهی ترک کند.
هرگاه ركوع را فراموش كند و پيش از سجده اوّل يا میان دو سجده، يا قبل از آنكه پيشانى براى سجده دوم به زمين رسد متوجّه شود، بايد برگردد و بايستد و بعد به ركوع رود و دو سجده را نیز بعد از رکوع بجا آورد.
در موقع ذكر واجب بايد بدن آرام باشد و براى ذكر مستحب نيز اگر آن را به‌قصد ذكر ركوع مىگويد آرام بودن بدن لازم است.
اشكالى ندارد؛ ولى گاه آن را ترك كنيد تا تصوّر نشود جزء نماز است.
