مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه در نماز مى‏خواهد كمى جلو يا عقب رود يا بدن راکمی ‏به‌طرف راست و چپ حركت دهد بايد چيزى نگويد.

بهتر است مطابق آنچه مشهور است عمل شود.

جمله‌هایی كه نام خداوند و اوصاف او و يا تقاضائى از خداوند را در بردارد ذكر مطلق است.

به‌قصد ذکر مطلق اشکال ندارد.

قربت مطلقه امر دارد؛ ولی در قصد رجا، امر مشکوک است.

هرگاه در موقع قرائت حمد و سوره يا تسبيحات بى‏اختيار به‌قدری حركت كند كه از حال آرام بودن بدن خارج شود و يا مثلاً در میان جمعیت باشد و به او تنه بزنند و او را حركت دهند احتياط واجب آن است كه بعد از آرام گرفتن بدن‏ آنچه را در حال حركت خوانده دوباره بخواند.

این جمله بالخصوص، به‌عنوان ذكر مطلق گفته نشود بهتر است.

وظیفه شما ارشاد جاهل است که از واجبات است خواه عمل کنند یا نکنند.

هرگاه قصد قربت داشته باشد مانعى ندارد. البته جهر و اخفات را باید رعایت کند.

هرگاه در موقعى كه مشغول ذكر واجب است كسى به او تنه بزند، يا به علّت ديگرى بدن از آرامش بيرون رود، بايد بعد از آرام گرفتن دوباره ذكر را بگويد، ولى حركات مختصر اشكال ندارد.

مطلق ذکر تمام اذکار را شامل می‌شود حتی اذکاری که دستور خاص دارد اما ذکر مطلق عبارت است از اذکاری که دستور خاصی درباره آن‌ها وارد نشده است.

هرگاه اصل نماز را براى خدا مى‏خواند، ولى به‌قصد ريا آن را در مسجد يا در اوّل وقت يا با جماعت انجام مى‏دهد نمازش باطل است، ولى اگر براى ريا نيست بلكه نمازخواندن در اوّل وقت يا در مسجد براى او راحت‏تر است اشكالى ندارد.