انسان نمی‌تواند به خاطر سحری نخوردن، روزه را بخورد، ولى اگر به‌قدری ضعف پيدا كند كه تحمّل آن بسيار مشكل شود، مىتواند روزه را بخورد و همچنين اگر خوف بيمارى داشته باشد.
با خوردن حتی یک قطره آب، روزه باطل می‌شود و این‌که برخی می‌گویند اگر روزه‌دار تشنه شد می‌تواند آب بخورد و روزه او هم باطل نمی‌شود هم ازنظر سند و هم ازنظر دلالت اشکال دارد و اگر کسی چنین فتوایی دهد خلاف فتوای فقهای اسلام است.
اگر هنگامی‌که مشغول خوردن غذا يا نوشيدن آب است بفهمد صبح شده، بايد آنچه را در دهان است بيرون آورد و اگر عمداً فروبرد روزه‌اش باطل است و كفّاره نيز دارد.
مضمضه كردن زياد براى روزه‌دار مكروه است و بعد از مضمضه بايد آب خارجى را از دهان بيرون بريزد و بهتر است سه مرتبه آب دهان را بيندازد و اگر بداند به‌واسطه مضمضه بی‌اختیار آب وارد گلويش می‌شود نبايد مضمضه كند.
شست و شوى دهان با آب يا دارو: 1- اگر آن را بیرون بریزد روزه صحیح است. 2- اگر از اوّل بداند بی‌اختیار فرو می‌رود و چنین شود روزه باطل است و كفّاره نیز دارد. 3-اگر برای وضو آب در دهان کند و بی‌اختیار فرورود روزه‌اش صحیح است ولی اگر برای خنک شدن یا بدون هدف باشد روزه باطل است و فقط قضا دارد. 4- اگر فراموش كند روزه است و آب را فروبرد روزه‌اش باطل نیست.
اگر نمی‌دانسته‌اید چنین می‌شود روزه صحیح است.
خوردن و آشاميدن از روى عمد روزه را باطل می‌کند، خواه از چيزهاى معمولى باشد مانند نان‌وآب و يا غیرمعمولی مانند برگ درختان، كم باشد يا زياد.
كسى كه از روزه گرفتن معذور است مكروه است در روز ماه رمضان در خوردن و آشاميدن، خود را کاملاً سير كنند.
مسواک کردن در حال روزه، مانعي ندارد. ولي اگر رطوبت پيدا کند و مسواک را بيرون آورده و به دهان بازگرداند و رطوبت آن در آب دهان از بين نرود و فرورود، جايز نيست (مگر این‌که آن را بيرون بريزد) و درصورتی‌که با خمیردندان مسواک کند، بايد دهان را بعدازآن کاملاً بشويد.
روزه‌های مزبور صحیح نبوده ولی فقط قضا دارد.
فروبردن آب دهان، هرچند به‌واسطه خيال كردن ترشى و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمی‌کند.
با توجه به این‌که اجزاي آدامس تدریجاً جدا می‌شود، جايز نيست و روزه را باطل می‌کند.
