حکم جلوگیری کردن از خروج منی در هنگام بیدار شدن از خواب
چنانچه فرد روزهدار در هنگام بیرون آمدن منی از خواب بیدار شود، لازم است از خروج منی جلوگیری نماید؟
هرگاه روزهدار در حال بيرون آمدن منى از خواب بيدار شود واجب نيست از بيرون آمدن آن جلوگيرى كند.
هرگاه روزهدار در حال بيرون آمدن منى از خواب بيدار شود واجب نيست از بيرون آمدن آن جلوگيرى كند.
اولاً: اگر مجبور نبوده، نباید آب میخورد.ثانیاً: اگر مجبور بوده و نمیتوانسته به سفر شرعی برود کفاره ندارد و الا دو کفاره دارد: یکی برای افطار به حلال و دیگری برای افطار به حرام.
در فرض سؤال، قضا دارد ولی کفاره ندارد؛ و بهطورکلی، درصورتیکه میدانسته کاری مبطل است ولی در زمان انجام آن فراموش کرده است و بعد از عمل یادش آمده باید قضای آن را بجا آورد ولی کفاره ندارد.
اگر شک در مقدار دقیق سن خود دارد فعلاً نسبت به آن زمان وظیفهای ندارد.
درصورتیکه ترک دستشویی در روز ضرری نداشته باشد اقدام کند در غیر این صورت روزه صحیح است. بنابراین آنچه جنبه اضطرار دارد ضرری به روزه او نمیزند ولی بعدازآن غسل کند و اگر مشقت دارد تیمم نماید.
اگر یقین دارد که منجر به خروج منی می شود، روزه باطل و بنابر احتیاط واجب کفاره عمد دارد.
هرگاه روزهدار میداند كه اگر در روز بخوابد محتلم میشود، يعنى در خواب منى از او بيرون میآید، جايز است بخوابد و چنانچه محتلم شود براى روزه او اشكالى ندارد.
شخص روزهدارى كه محتلم شده میتواند بول و استبراء از بول كند هرچند میداند بهواسطه آن باقيمانده منى از مجرا بيرون میآید، حتّى اگر غسل كرده باشد اين كار براى روزهاش ضررى ندارد هرچند با خارج شدن باقيمانده منى از مجرا بايد مجدداً غسل كند.
روزهدارى كه محتلم شده اگر بداند منى در مجرا باقیمانده و درصورتیکه پيش از غسل بول نكند بعد از غسل منى بيرون میآید بهتر است قبلاً بول كند ولى واجب نيست.