باطل گرفتن روزهای که با نیت مافی الذمه گرفته
شخصی که به نیت مافی الذمه روزه گرفته، آیا در طول روز میتواند روزهاش را باطل کند؟
درصورتیکه یقین به اشتغال ذمه نداشته باشد مانعی ندارد.
درصورتیکه یقین به اشتغال ذمه نداشته باشد مانعی ندارد.
اگر بیهوش شود روزه باطل میشود.
درصورتیکه واقعاً روزه گرفتن خوف ضرر داشته باشد (آنهم به تصدیق اطباء حاذق و متدین)، در این صورت میتوانند روزه نگیرند و هرگاه بهواسطه بيمارى، روزه ماه رمضان را نگيرد و بيمارى او تا ماه رمضان سال بعد طولانى شود، قضاى روزههايى را كه نگرفته واجب نيست، فقط بايد براى هرروز يك مد (تقریباً 750 گرم) گندم يا جو و مانند آن به فقير بدهد، ولى اگر بهواسطه عذر ديگرى (مثلاً به خاطر مسافرت) روزه نگرفته باشد و عذر او تا رمضان بعد باقى بماند احتياط واجب آن است كه روزههایی را كه نگرفته بعد از ماه رمضان قضا كند و براى هرروز يك مد طعام به فقير دهد، همچنين اگر ترك روزه به خاطر بيمارى بوده، بعد بيمارى رفع شده و عذر ديگرى مانند مسافرت پیشآمده است.
مانعی ندارد و ضرری به صحت روزه نمیزند.
هرگاه انسان شك دارد مغرب شده يا نه نمیتواند افطار كند و اگر افطار كند هم قضا دارد و هم كفّاره، ولى اگر شك كند كه صبح شده يا نه میتواند كارهايى كه روزه را باطل میکند انجام دهد و تحقيق كردن نيز واجب نيست.
درصورتیکه واقعاً روزه گرفتن خوف ضرر داشته باشد (آنهم به تصدیق اطباء حاذق و متدین)، در این صورت میتوانند روزه نگیرند و روزه ماه مبارک رمضان واجب است و در تکاليف واجب، رضايت و عدم رضايت ايشان شرط نيست و فرد بايد طبق تکليف خود عمل کند و روزه بگيرد.
كارهايى كه روزه را باطل میکند بنا بر احتياط واجب نُه چيز است: 1- خوردن و آشاميدن، 2- جماع، 3- استمناء، 4- دروغ بستن به خدا و پيغمبر صلیالله عليه و آله و ائمّه علیهمالسلام، 5- رساندن غبار غليظ به حلق، 6- فروبردن سر در آب، 7- باقى ماندن بر جنابت يا حيض يا نفاس تا اذان صبح، 8- اماله كردن با مايعات، 9- قى كردن عمدى.
آنچه بیان کردید مجوز ترک روزه نیست ولی درصورتیکه واقعاً روزه گرفتن خوف ضرر داشته باشد (آنهم به تصدیق اطباء حاذق و متدین)، در این صورت میتوانند روزه نگیرند.
اگر چيزى را بهزور در گلوى روزهدار بريزند، يا سر او را در آب فروبرند، روزهاش باطل نمیشود، ولى اگر مجبورش كنند كه خودش افطار كند، مثلاً به او بگويند اگر غذا نخورى ضرر جانى يا مالى به تو میزنیم و او براى جلوگيرى از ضرر، غذا بخورد روزهاش باطل مىشود.
اگر روزهدار سهواً يكى از كارهايى كه روزه را باطل میکند انجام دهد و بعد به گمان اينكه روزهاش باطلشده دوباره يكى از آنها را عمداً بجا آورد بنا بر احتياط واجب علاوه بر امساك آن روز، قضاى آن را نيز بجا میآورد، ولى كفّاره ندارد.
احتياط واجب آن است كه روزهدار بهجايى نرود كه میداند چيزى در گلويش میریزند يا مجبورش میکنند كه روزه را افطار كند، امّا اگر قصد رفتن كند و نرود يا بعد از رفتن چيزى به خوردش ندهند روزهاش صحيح است.