اگر ضروری باشد می‌تواند مسافرت برود و بعداً روزه بگیرد ولی اگر ضروری نیست نباید برود و اگر رفت احتیاط واجب آن است که روزه را در سفر بگیرد و بعداً نیز قضا نماید و کفّاره هم بدهد.
رسیدن به حد ترخص کافی است و روزه صحیح است.
هرگاه مسافر پيش از ظهر به‌جايى برسد كه قصد ده روز توقّف دارد، چنانچه كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد بايد روزه بگيرد و اگر انجام داده بايد بعداً قضا كند و مستحب است باقيمانده آن روز را امساك نمايد، ولى اگر بعدازظهر وارد شود نمی‌تواند روزه بگيرد.
حکم بلاد کبیره و غیر کبیره یکسان است: 1- اگر محلات آن، جزو تهران یا شهر مشابه آن محسوب شود در تمام اين شهر روزه کامل است.2- اگر محلات آن، جزو تهران یا شهر مشابه آن محسوب نشود چنانچه فاصله آن تا اولين خانه‌های شهر تهران یا شهر مشابه آن کمتر از 21.5 کيلومتر باشد در هر دو مکان و بين راه، روزه کامل است. ولي اگر بيشتر از اين مقدار فاصله داشته باشد درصورتی‌که کثير السفر باشد روزه کامل است وگرنه صحیح نمی‌باشد. حد ترخص يعني از وطن يا محل اقامتش به‌اندازه‌ای دور شود که صداي اذان شهر را نشنود و مردم شهر او را نبينند.
مسافر مكروه است در روز ماه رمضان در خوردن و آشاميدن، خود را کاملاً سير كنند، همچنين جماع براى او مكروه است.
درصورتی‌که قصد دارد براي مدت طولاني در آنجا سکونت داشته باشد (مثلاً یک سال يا بيشتر)، يا هفته‌ای حداقل سه روز به مدت دو سال يا بيشتر در آنجا باشد، آنجا در حکم وطن خواهد بود، روزه صحیح است و نيازي به‌قصد ده روز ندارد ولي اگر آنجا نمی‌ماند ولي در هفته حداقل سه روز رفت‌وآمد دارد و اين کار براي مدتي (حداقل دو ماه) ادامه دارد، روزه در آن محل و بين راه صحیح است.
در فرض سؤال اگر قبل از ظهر برسد روزه آن روز را می‌گیرد و تا غروب همان محل امساک می‌کند و اگر قبل از اذان صبح برسد می‌تواند قبل از اذان چیزی بخورد.
گشت زنی در آسمان شهر سفر محسوب نمی‌شود و روزه صحیح است.
در مورد روزه دستور به روزه تا پايان ماه است و بايد مطابق محلی که در آن است عمل کند و روزه را بگيرد هرچند مجموع روزه‌هایش 28 يا 31 روز شود.
«حدّ ترخص» يعنى از وطن يا محل اقامتش بهاندازهاى دور شود كه صداى اذان شهر را نشنود و مردم شهر او را نبينند، امّا ديدن و نديدن ديوارهاى شهر اثرى ندارد.
