استخبارات به معناى جستجوگرى و کارهاى اطلاعاتی است و اکنون در کشورهاى عربى این واژه درباره وزارت اطلاعات به کار می‌رود. ولى خبرنگارى اشاره به شرح حوادثى است که آشکارا در سطح جامعه رخ می‌دهد.
حتّى الامکان باید براى هر کارى از صداقت بهره گرفت که هم به شرع نزدیک‌تر است و هم به عقل.
تفسیر و تحلیل اخبار که سبب بهره‌گیری صحیح و پرهیز از سوءاستفاده می‌شود، نه‌تنها جایز بلکه گاه واجب است.
ازآنچه موجب تضعیف نظام، یا تشویش اذهان عمومى است باید پرهیز شود و می‌توان آنچه را مفید و یا حداقل فاقد ضرر است، منتشر ساخت.
درصورتی‌که هدف مشروع و مثبتى در این کار دنبال شود مانعى ندارد.
در فقه اسلامى اصطلاح خاصی براى این دو موضوع نیست. اگر در کلمات فقها به کار رود، مراد همان معنى عرفى است. خبر واقعیتی را بیان می‌کند، ولى تبلیغ به‌منظور ترغیب و تشویق به چیزى یا کارى صورت می‌گیرد.
نه شایعه سازی جایز است و نه پذیرش شایعه
البتّه رسانه‌های جمعى در جامعه اسلامى، وظیفه‌دارند اخبارى را که باعث پیشرفت و شکوفای اسلام می‌شود، یا جلو ضرر و زیان‌های محتمل (از داخل، یا خارج) را می‌گیرد، با نهایت دقّت و بى کم‌وکاست در اختیار آنان بگذارند؛ و هر خبرى تأثیر بیشترى در جهت فوق داشته باشد، اهمیت بیشترى دارد و اخبار بر اساس همین معیار درجه‌بندی می‌شود.
در این‌گونه امور باید مصلحت اهم نظام و جامعه در نظر گرفته شود. درصورتی‌که راه دفاع منحصر به این کار باشد و موجب وهن اسلام و جمهورى اسلامى نشود، اشکالى ندارد.
هرگاه ضرر نگفتن بیش از ضرر گفتن باشد، لازم است آن خبر بیان شود.
