مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

فرزند در هر سنی که باشد اگر سفر او موجب اذیت و آزار والدین گردد سفر او حرام می باشد مگر این که سفر واجب و لازمی باشد.

فرزند در هر سنی که باشد اگر سفر او موجب اذیت و آزار والدین گردد سفر او حرام می باشد مگر این که سفر واجب و لازمی باشد.

اگر پدر به خاطر انجام این سفر مستحب اذیت و آزار شود چنین سفری جایز نیست ولی اگر سفر لازمی باشد مانعی ندارد.

هر کارى که موجب ایذا و اذیّت والدین گردد، به معناى عاقّ والدین است، مگر در مواردى که تکلیف واجب یا حرامى باشد، و به انسان دستور مخالفت با آن را بدهند.

پدر نباید مانع این کار خیر شود و رفتن به نماز جمعه مانعی ندارد .

با توجّه به اينكه روحانيّون واجد شرايط موجود پاسخگوى نيازهاى داخل و خارج كشور نيستند، و تحصيل علوم دينى براى كسانى كه آمادگى دارند شكل واجب عينى به خود گرفته، تحصيل رضايت والدين جهت ورود به حوزه علميّه لازم نيست، هر چند شايسته است در صورت امكان رضايت آنها جلب گردد.

الزام پدر تاثیری ندارد ولی اگر ترک کردن جماعت از ناحیه پسر باعث اذیت و آزار پدر گردد باید آن را به مقداری که موجب عسر و حرج نمی شود انجام داد.

اگر مخالفت با آن، موجب ایذاى وى گردد، واجب الإطاعه است.

مانعی ندارد که خلاف نظر والدین عمل نماید ولی باید رعایت احترام آنها را بنماید.

احقاق حقوق کردن در برابر ظلم پدر و مادر شرعاً اشکالى ندارد، و از آن قاعده مستثنى است ولى هر قدر گذشت نماید بهتر است.

در صورتی که ترک فرمان پدر یا مادر باعث ایذاء آنها گردد، انجام فرمان آنها مقدم است. زیرا نماز اول وقت مستحب است ولی اطاعت پدر و مادر در آنچه گفته شد واجب می باشد.

مقام هر دو والاست، و تا مى توانید در میان آن دو جمع کنید و در صورتى که امکان نداشته باشد، بر حسب اهمیّت موارد باید عمل گردد و آنچه مهم تر است، مقدّم شود.