زوج ملزم به تهيّه اقلام نفقه نيست، بلكه فقط وظيفه دارد پول آن را بپردازد. مگر این‌که در عرف محل تهيّه همه يا بعضى از اقلام نفقه بر عهده زوج باشد كه در اين صورت حاكم شرع می‌تواند زوج را وادار به اين كار كند.
چنانچه شوهر در مورد نحوه مصرف پولي که به همسرش می‌دهد شرط خاصي کند (مثلاً خرجي منزل باشد) مصرف آن پول در جاي ديگر، بايد با اجازه او باشد، ولى اگر حقّ نفقه را به او واگذار میکند زن در مصرف آن مختار است.
در فرض سؤال حاکم شرع از اموال زوج نفقه را پرداخت میکند و در مواردی که زوج مال ندارد و توانایی پرداخت ندارد یا امکان پرداخت نفقه از مال او نیست و زوجه در عسر و حرج است، حاکم شرع زوج را تکلیف به طلاق میکند و اگر طلاق ندهد خود حاکم شرع اقدام میکند.
درصورتی‌که پدر بدون عذر شرعى ترك انفاق كرده و مادر براى حفظ جان فرزند بدون قصد تبرّع نفقه او را پرداخته، حقّ مطالبه آن را از پدر بچه دارد.
درصورتی‌که پدر هزینه‌های مذكور را به نيّت بخشش يا به‌صورت مجّانى متحمّل شده، نمی‌تواند آن‌ها را مطالبه كند؛ اما اگر به‌عنوان وام به او داده، حقّ مطالبه آن را دارد؛ و درهرحال، ازنظر اخلاقى پسر مديون پدر است.
چنانچه خودش توانایی داشته که هزینه هایش را تامین کند پدرش مسئولیتی نداشته و قبول کردن تحت فشار اثری ندارد ولی سزاوار است ورثه به نحوی او را راضی کنند.
در صورتی که زن بدون عذر موجه تمکین نکند ناشزه محسوب می شود و حق نفقه ندارد ولی اجرای عدالت در حق القسم جاری می شود.
دادن جهیزیه جزء وظایف پدر نیست و اگر شیربها گرفته و در برابر آن شرط شده که جهیزیه بدهد و یا در عرف محل گرفتن شیربها مشروط به دادن جهیزیه است و ثابت شود پدر جهیزیه نداده است دختر می تواند معادل آن را به قیمت روز مطالبه کند.
هر گاه ناپدری هنگام عقد قبول کرده شما را تا زمانی که نیاز دارید تحت تکفل خود قرار دهد باید به شرط عمل کند.
نفقه زوجه حقّ است و می‌توان آن را اسقاط کرد به‌صورت شرط ضمن العقد یا بدون آن.
