در عقد موقّت لازم است مدّت و مهریّه هر دو معلوم باشد، امّا در عقد دائم قرار ندادن مهریّه ضررى نمی‌زند و عقد صحیح است؛ و بخشیدن مهریّه قبل از عقد معنا ندارد.
در صورتی که مرد راضی است فعلا مشکلی ندارند ولی مهریه کامل نباید بگیرد.
عقد صحیح است و چنانچه قابل عمل نباشد باید معادل مهریه را بپردازند.
در شرایط فعلی نباید بیش از مهر المثل باشد.
در فرض سؤال کفایت نمی‌کند مگر اینکه به تعداد قابل‌توجهی (مثلاً دویست‌تا) باشد و ثواب آن را به زوجه اهدا نماید.
اینجا زن حق ندارد چیزی مطالبه نماید.
تعیین میزان مهریه بر اساس نظر دختر است اما لازم است به گونه ای عمل کند که موجب بی احترامی و اذیت و آزار پدر نشود.
در صورتی که مهریه خود را مصالحه به چیزی با شوهر کرده است و رسید داده است امکان بازگشت نیست.
این را به‌عنوان شرط ضمن العقد میشود پذیرفت نه به‌عنوان مهریه.
اگر بتوانید با دلیل معتبر ثابت کنید که در این بخشش مجبور بوده اید می توانید مهریه را دریافت کنید.
باید مهرالمثل را بپردازد.
ابراء را نمی توان باطل کرد و در فرض سوال زن نمی تواند مطالبه کند مگر اینکه مرد خودش مایل باشد بپردازد.
