مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مهرالمثل حال است، مگر این‌که شخص مدیون قدرت بر پرداخت نداشته باشد که در این صورت تقسیط می‌شود.

اشکال شرعی ندارد و حق زن ضایع نمی‌شود زیرا خودش با آن موافقت کرده است.

در عقدنامه‌ها مهریه را گاهی به‌صورت عندالمطالبه و گاهی عند القدره والاستطاعه می نویسند که هر دو جایز است و اصرار بر عندالمطالبه هیچ دلیلی ندارد و اگر عندالقدره نوشته شود در شرایط فعلی بسیار بهتر است.

در فرض سؤال مانعی ندارد.

حق طلاق قابل‌واگذاری نیست ولی می‌تواند بگوید وکالت در طلاق را به تو می‌دهم در برابر اینکه مهریه را به من ببخشی.

درصورتی‌که بگوید ثوابش را به زن هدیه می‌کند صحیح است.

اشکال دارد ولی می‌تواند مهریه مختصری برای خود قرار دهد و به‌صورت شرط ضمن العقد این مطلب را در صیغه عقد بگنجاند.

درصورتی‌که معمولاً (همان‌گونه که در عرف امروز معمول است) زنان آن را مطالبه نکنند جزء دیونِ قابلِ کسر محسوب نمی‌شود

اگر مربوط به قبل بوده و مقدار آن حداقل برای زن معلوم باشد اشکالی ندارد.‌

پرداخت مهریه به قیمت فعلی که قیمت کاذب است لازم نیست. شوهر می‌تواند مبلغی را علی‌الحساب بپردازد و هر زمان قیمت سکه به قیمت معقول رسید مطابق آن قیمت محاسبه کند.

تعیین میزان مهریه بر اساس نظر دختر است اما لازم است به گونه ای عمل کند که موجب بی احترامی و اذیت و آزار پدر نشود.‌

اولویتی وجود ندارد و باید بدهی میت به تمام بدهکاران پرداخت شود و اگر بدهی بیشتر از مقدار اموال اوست به نسبت به طلبکاران تقسیم می شود.‌