پسر به زن‌پدر خود نامحرم نیست و پدر بدون دلیل شرعی نمی‌تواند فرزندش را از خانه‌اش بیرون کند.
می‌توانید آن را دفن کنید و دنبال خرافات نباشید.
فرزند می‌تواند ازآنچه در خانه پدر است بخورد مشروط به اینکه علم یا گمان بعدم رضایت او نداشته باشد، ولی همسرش بدون اجازه یا علم به رضایت نمی‌تواند چنین کند.
تا ضرورت قطعی وجود نداشته باشد باید از تنبیه بدنی خودداری کرد و به فرض ضرورت قطعی، باید طوری باشد که آسیبی به بدن نرسد و حتی سرخ و کبود نشود.
انجام این کار واجب نیست ولی مستحب است در روز هفتم تولّد موی نوزاد تراشیده شده و به وزن آن نقره صدقه دهند.
تهیه جهیزیه بر عهده پدر نیست ولی سزاوار است در این راه به فرزند خود کمک نماید.
فروختن فرزند به‌هیچ‌عنوان جایزنیست ولی اگر توانایی ندارند می‌توانند سرپرستی او را به دیگری بدهند و در مورد ارگان‌ها نیز همین حکم جاری است.
در فرض سؤال آزمایش‌های کفایت نمی‌کند و دلیل محسوب نمی‌شود.
اشكالى ندارد امّا بهتر است «عبدالرحمن» و «عبدالرحيم» باشد. نام اللّه و اله هم جايز نیست.
در فرض سؤال اشکال دارد و نباید چیزى برخلاف واقع بگوید و او را فرزند خود بنامد، مگر اینکه ضرورتى ایجاب کند.
فرزندان زن و مرد از همسران قبلی نامحرم هستند لذا در صورت داشتن شرایط می توانند با هم ازدواج کنند، اما فرزندانی که یکی از والدین آنها با هم مشترک است خواهر و برادر محسوب شده و محرم هستند.
بهتر این است که او را خطاب به «فاطمه» یا خطاب به «زهرا» کنید و شناسنامه او را هم به یکی از این دو بازگردانید.
