مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه زن بگويد یائسه‌ام قبول ادّعاى او اشكال دارد مگر این‌که زن متهم نباشد و با قرائنی مانند سن زن و یا گفته طبیب تطبیق داشته باشد.

هرگاه با زنى ازدواج كند و كسى بگويد آن زن شوهر داشته ولى خودزن بگويد نداشته‌ام و شرعاً هم ثابت نشود بايد حرف زن را قبول كرد، ولى اگر فرد مورد اعتمادى تصديق كند كه شوهر داشته احتياط واجب آن است كه او را طلاق دهد.

مستحب است در شوهر دادن دخترى كه به حدّ بلوغ رسيده تعجيل كنند، همچنين در مورد زن دادن به پسرانى كه نياز به همسر دارند.

كسى كه از زنا متولدشده هرگاه زن بگيرد و بچه‌ای پيدا كند آن بچه حلال‌زاده است.

هرگاه مردى روز ماه مبارك رمضان يا در حال عادت همسرش، با او نزديكى كند گناه كرده، ولى بچه‌ای كه از آنان به دنيا می‌آید حلال‌زاده است.

هرگاه زنى يقين پيدا كند كه شوهرش در سفر فوت كرده و عدّه وفات نگه ‏دارد سپس شوهر كند، بعد شوهرش از سفر برگردد بايد از شوهر دوم جدا شود و به شوهر اوّل حلال است، ولى اگر شوهر دوم با او نزديكى كرده باشد زن بايد عدّه نگه دارد (عدّه وطی به شبهه) و احتياط واجب آن است كه شوهر دوم مهر او را مطابق آنچه با او قرارداده بپردازد و اگر مهرالمثل بيشتر است آن را بپردازد.

واجب نیست ولی احتیاط ترک نشود.

رعایت نظر پدر و مادر در این‌گونه مسائل واجب نیست ولى اگر بتواند موافقت آن‌ها را جلب کند بهتر است و در این امر کوتاهی ننماید.

این آیه مربوط به اموال متعلق به کودکان است و ارتباطی با بطلان عقد ندارد.‌

در صورتی که وضع او مشکوک باشد باید سوال کند.‌

در صورتی که عقد با اجازه پدر بوده صحیح است .‌

معمولا در شرایط امروز می توان جنسیت واقعی را در خنثای مشکله معین کرد و مطابق آن عمل کرد و اگر هر دو جنسیت به صورت کاملا مساوی بود می تواند به اختیار خودش یکی از جنسیت ها را با جراحی ظاهر کرده و مطابق آن ازدواج کند.