الف) هرکدام باید مهرالمثل جداگانه بپردازند.ب) هرگاه تکرار شود ظاهراً یک مهر بیشتر ندارد مگر این‌که مهر را بپردازد و مجدداً تجاوز کند.
درصورتی‌که مهریه تعیین نکنند و دخولی صورت نگیرد و طلاق گیرند یا زوج فوت نماید، طبق آیات قرآن تنها باید هدیه مناسبی به زن داد و مهریه نمی‌خواهد.
هرگاه تجاوز به‌زور و بدون میل دختر بوده واجب است معادل مهرالمثل را بپردازد و این حق، متعلّق به دختر است.
درصورتی‌که فرزند مالی دارد از مال او پرداخت نمایند و در غیر این صورت از مال پدر بپردازند و اگر ممکن است بر ذمه صبّی بماند تا هر زمان که توانست بپردازد.
حق حبس با توافق قابل اسقاط است و قابل‌جمع نیستند.
ظاهر اطلاق، عندالمطالبه است؛ مگر این‌که قرائنى برخلاف آن وجود داشته باشد مانند سنگينى مهر و عدم تمكّن آشكار مرد. در ضمن بايد توجّه داشت كه ازنظر اصول كلّى عندالمطالبه و عند الاستطاعه تفاوتى ندارد؛ زيرا عندالمطالبه نيز مشروط بر استطاعت است.
مقتضاى قاعده، اقامه بیّنه توسّط مدّعى است و اگر او بیّنه نداشت، منکر باید قسم بخورد بنابراین زوجه که در مورد سؤال منکر گرفتن مهریّه است باید قسم بخورد و در صورت قسم خوردن مرد موظّف به پرداخت مهریه می‌شود.
پرداخت مهریه مانعی ندارد ولی نهی از منکر کند.
در صورتی که مهریه مطالَب باشد می تواند، ولی سزاوار است این کار را نکند.
درصورتی‌که مدتی هرچند کوتاه زیر یک سقف زندگی کرده‌اند سخن زن پذیرفته نیست.
در این‌گونه موارد اگر واقعاً ثابت شود که زن قول قطعی به شوهر داده و به آن عمل نکند (قصد فریب مرد را داشته است) نوعی تدلیس است و تبدیل به مهرالمثل می‌شود.
در صورت رضايت زوجه همان مهرالمسمّى كفايت می‌کند و در صورت عدم رضايت بايد مهرالمثل على فرض دخول را بدهد.
