در عقد موقّت لازم است مدّت و مهریّه هر دو معلوم باشد، امّا در عقد دائم قرار ندادن مهریّه ضررى نمی‌زند و عقد صحیح است؛ و بخشیدن مهریّه قبل از عقد معنا ندارد.
الف: اشکالى ندارد.ب: چنانچه مرد از این شرط تخلّف کند و ازدواج نماید ازدواجش صحیح است ولى زن میتواند مهریّه‌اش را باز پس بگیرد، بنابراین زن دوّم حرام نیست.
در فرض استطاعت بخشش او از نظر تکلیفی جایز نبوده ولی اگر بخشیده باشد هر چند کار حرامی کرده ولی بخشش صحیح است.
هرگاه احتمال می‌دهد مشروط بوده و به‌شرط عمل نشده مهریه‌اش به حال خود باقی است.
هرگاه بر ذمّه شوهر بوده و زوجه آن را بخشيده است قابل بازگشت نيست مگر اينكه بخشيدن به‌قصد ادامه زوجیت بوده ولى زوج بخواهد او را طلاق دهد كه در اين صورت میتواند باز پس بگيرد؛ و هرگاه مَهر عين خارجى بوده. تنها درصورتی‌که مهر بدون تغيير مهمی موجود باشد و بين زن و شوهر خويشاوندى نسبى نباشد عدول مانعى ندارد.
هنگامی که ببخشد نمی تواند طلب کند شنیدن یا نشنیدن دیگران اثری ندارد.
حق طلاق قابل‌واگذاری نیست ولی میتواند بگوید وکالت در طلاق را به تو می‌دهم در برابر اینکه مهریه را به من ببخشی.
در فرض سؤال ما این مطلب را قبول نداریم و احتیاط آن است که مصالحه کنند.
اینجا زن حق ندارد چیزی مطالبه نماید.
