مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه طواف را از روى عمد بيش از هفت دور به‌جا آورد طواف او باطل است؛ خواه از اوّل قصد زيادى داشته باشد، يا بعد از اتمام هفت دور قصد كند كه چيزى بر آن اضافه نمايد و خواه زيادى به‌اندازه يك دور باشد، يا كمتر، يا بيشتر؛ امّا اگر مقدار اضافى را به‌قصد طواف به‌جا نياورد، مثل این‌که در اوّل كار يك دور با جمعیت حركت مى‌كند تا به طواف آشنا شود، سپس هنگامی‌که مقابل «حجرالأسود» رسيد قصد طواف مى‌كند، اين كار ضررى ندارد، همچنين اگر بعد از تمام شدن هفت دور براثر كثرت جمعیت نتواند فوراً از دايره طواف خارج شود، مانعى ندارد مقدارى با مردم بدون قصد طواف ادامه دهد و بعد خارج شود.

كم يا زياد كردن طواف جايز نيست. هرگاه كسى از روى عمد يا جهل چيزى بر هفت دور بيفزايد، طواف او باطل است و اگر طواف واجب را كم كند، چنانچه قبل از فوت موالات عرفيّه بازگردد و آن را تكميل نمايد، طوافش صحيح است و الا طواف او باطل مى‌شود و بايد از نو شروع كند.

طوافش صحيح است، مگر این‌که بعد از خراب شدن آن شوط، آن قسمت طواف را ادامه داده باشد كه در اين صورت طواف اشكال دارد.

طوافى را كه از سر گرفته صحيح است.

طواف واجب يا مستحب را مى‌توان قطع كرد و از نو شروع نمود. (اين حكم براى حلّ بسيارى از مشكلات طواف كارساز است؛ زيرا مى‌تواند آن را رها كند و از سر بگيرد).

انجام دادن قضای طواف در غیر ماه‌های حج مانعى ندارد.

کافی است به کسی نیابت دهد که از سوی او طواف و نماز طواف را بجا آورد و ترک محرمات لازم نیست.

چنانچه پس از بازگشت به وطن متوجّه نقصان در طواف شود، احتياط آن است كه برگردد و اگر بعد از تمام کردن چهار دور بوده، طواف را کامل می‌کند و اگر قبل از چهار دور بوده چون در فرض سؤال موالات به‌هم‌خورده، از نو شروع می‌کند؛ اما اگر نتواند بازگردد، يا مشكل باشد، نايب بگيرد؛ و احتياط آن است كه يك گوسفند در مکه و اگر نتواند در شهر خود، قربانى نمايد.

بايد عمل باطل‌شده را جبران كند، ولى از احرام خارج‌شده و كفّاره‌اى ندارد.

مى‌تواند بعد از اعمال منى آن را تدارك كند.

اگر محرم مشغول سعى بين صفا و مروه شود، سپس يادش بيايد كه طواف را بجا نياورده، بايد سعى را رها كرده و طواف و نماز طواف را انجام دهد و پس‌ازآن سعى را اعاده نمايد.

هرگاه محرم براثر بيمارى قادر بر انجام طواف نباشد تا وقت طواف تنگ شود، اگر ممكن است، او را به نحوى ببرند و طواف دهند (هرچند بر دوش بگيرند، يا بر چرخ يا تخت بنشانند. البتّه با رعايت شرايط و احكام طواف در حدّ ممكن) و اگر به اين شكل هم ممكن نباشد، براى او نايب مى‌گيرند.