طوافش صحيح است.
اگر در طواف مستحب، در آخر دور يا در وسط دور شك كند شش دور به‌جا آورده يا هفت دور، همچنين در هر موردى كه یک‌طرف شك كمتر از هفت دور باشد، بنا بر كمتر مى‌گذارد و طواف را كامل مى‌كند و طوافش صحيح است.
اگر طواف يا سعى را به اميد انجام‌وظیفه شرعى ادامه دهد و بعد يقين پيدا كند اشكالى ندارد و طواف و سعى او صحيح است.
«قِران» در طواف مستحب مكروه است، ولى حرام و باطل نيست.
مانعى ندارد كه انسان براى شمردن دورهاى طواف به رفيق و همراه خود اعتماد كند (درصورتی‌که فرد مورد اعتمادى باشد).
شخص كثير الشّك كه در طواف زياد شك مى‌كند نبايد به شک خود اعتنا كند و آن‌طرفى را كه مناسب‌تر براى او است بگيرد؛ مثلاً اگر ميان پنج و شش شك كند، بنا بر شش مى‌گذارد و اگر ميان هفت و هشت شك كند، بنا را بر هفت مى‌گذارد.
كثير الشّك بودن يك امر عرفى است؛ يعنى مردم بگويند او بسيار شك مى‌كند.
اگر شك داشته باشد كه لباس يا بدنش نجس است يا پاك، مى‌تواند در آن حال طواف كند؛ خواه بداند قبلاً پاك بوده، يا نداند.
احتياط واجب آن است كه مُحرِم حشرات (مانند پشه، مگس، مورچه و امثال آن) را نكشد؛ چه روى بدن يا لباس او باشد، يا جاى ديگر. بلكه احتياط واجب آن است كه هيچ جنبنده‌ای را به قتل نرساند، مگر این‌که مايه آزار او شوند، يا از حيوانات موذى و خطرناك، مثل مار و عقرب و مانند آن باشد؛ حتّى احتياط واجب آن است كه حشرات مذكور را از روى بدن نيفكند و اگر از روى خطا چنين كند، مقدارى طعام به فقير دهد.
مى‌تواند درجایی كه مقدور است بخواند و صبر كردن براى نزدیک‌تر خواندن لازم نيست.
احتياط واجب آن است كه كفّاره غير سادات به سادات داده نشود.
يكى از مستحبات بسيار مؤكّد براى كسانى كه در مکه هستند طواف خانه خداست، كه مانند طواف واجب هفت دور است و بعدازآن دو ركعت نماز طواف خوانده مى‌شود؛ ولى سعى صفا و مروه ندارد و اين از افضل عبادات در مسجدالحرام است. در حديثى، امام صادق علیه‌السلام فرموده‌اند:«در اطراف كعبه صدوبیست رحمت الهى وجود دارد. نيمى از آن مخصوص طواف کنندگان و چهل قسمت از آن مربوط به نمازگزاران و بيست قسمت ديگر، از آنِ نگاه‌کنندگان به كعبه است».
