نشسته خواندن نماز طواف
آيا نماز طواف واجب يا مستحب را مىتوان بهصورت نشسته خواند؟
درصورتیکه نتواند ايستاده بخواند، اشكالى ندارد كه بهطور نشسته بخواند.
درصورتیکه نتواند ايستاده بخواند، اشكالى ندارد كه بهطور نشسته بخواند.
احتياط واجب آن است كه در حال استقرار و در مسجد بخواند. زيرا ادلّه جواز نافله در حال حركت، ازاینجا منصرف است.
اگر طورى حركت دادهاند كه استقرار او از بين رفته، تكرار ذكر مانعى ندارد؛ در غير اين صورت، تنها بهقصد احتياط تكرار كند، بهشرط آنکه از روى وسواس نباشد.
اگر به اميد اینکه بتواند آن را كامل كند انجام داده و او را جابهجا نكردند، نماز او صحيح است و اگر كمى جابهجا كنند، بهطوریکه صورت نماز به هم نخورد و در حال جابهجايى سكوت كند، آن نيز مانعى ندارد.
براى صحيح بودن قرائت، دقّتهای علماى تجويد شرط نيست؛ همين اندازه كه در عرف عرب بگويند كلمات را صحيح ادا مىكند كافى است.
همه نمازها را بايد با قرائت صحيح انجام داد. زائران خانه خدا بايد از فرصت استفاده كنند و به هنگام اراده اين سفر بزرگ روحانى، قرائت نماز خود را براى اهل علم بخوانند و اگر ايرادى دارد برطرف نمايند تا حج آنها از هر نظر خالى از اشكال باشد.
اگر كسى نمىداند كه قرائت نمازش درست نيست و در نادانى خود معذور باشد، نمازش صحيح است و اعاده ندارد؛ امّا اگر مقصّر بوده، لازم است پس از درست كردن قرائت، نمازش را اعاده كند؛ وگرنه معصيت كرده است.
اگر احتمال غلط بودن آن را نمىداده، نمازش صحيح بوده است؛ ولى براى نمازهاى روزانه آينده اشتباهاتش را اصلاح كند.
لازم است صبر كند و نمازش را به مقدارى كه مىتواند اصلاح كند.
بر هر مكلّفى واجب است قرائت نماز خود را ياد بگيرد؛ يعنى حمد و سوره و ساير ذكرهاى نماز را بهطور صحيح بخواند؛ ولى اگر به علّت بیسوادی، يا علل ديگر، بعد از تلاش لازم نتوانست قرائت را بهطور كامل بخواند، همان مقدار كه مىتواند كافى است و اگر مىتواند ياد بگيرد، امّا كوتاهى كند، معصيت نموده است، ولى اگر وقت تنگ باشد و فرصت براى یادگرفتن نباشد، بايد به همان مقدار كه توانايى دارد نمازها و ازجمله نماز طواف را بخواند و نايب گرفتن لازم نيست.
مانعى ندارد، ولى بهتر است آهستهتر بخواند.