سخن گفتن و حتّى خوردن آب، يا چيزى از غذا، در حال سعى جايز است؛ ولى بهتر آن است كه در اين حال مشغول دعا و ذكر خدا باشد و با سكينه و وقار و توجّه به ذاتِ پاكِ خداوند سعى را به‌جا آورد و حالت روحانى خود را حفظ كند.
گياه أذخر كه يكى از گياهان خوشبو است از حكم بالا مستثنى است و قطع آن مانعى ندارد.
قطع گياه حرم كفّاره‌اى جز استغفار ندارد.
اشكال ندارد؛ هرچند بهتر آن است كه مقنعه روى خطّ چانه باشد.
مردان اگر هروله را فراموش كنند احتياط آن است كه برنگردند.
اگر حيوانى همراه داشته باشد نمى‌تواند از گياهان و علف‌های حرم براى او بچيند؛ ولى جايز است حيوان را رها كند تا خودش علف بخورد.
اگر بدون هدف دست بر سروصورت يا بدن خود بكشد و موهايى از او جدا شود، احتياط واجب آن است كه مقدارى غذا به فقير بدهد.
شكار حيوانات دريايى براى محرم جايز است؛ و منظور از حيوانات دريايى حيواناتى است كه تخم‌گذارى و رشد نوزاد آن‌ها هر دو در دريا انجام شود و در دريا هم زندگى كند.
ساير نام‌های خداوند نيز حكم لفظ جلاله (الله) را دارد؛ (بنا بر احتياط واجب) بنابراین اگر مُحرم در مقام خصومت و مجادله براى اثبات يا نفى مطلبى در مقابل ديگرى، به «رحمان» يا «رحيم» يا «خالق آسمان و زمین» و مانند آن قسم بخورد، جدال محسوب مى‌شود.
محرم نمى‌تواند با صابون‌های عطرى، يا شامپوهاى معطّر، خود را بشويد و لازم است از گذاشتن اين‌گونه اشياء در كنار لباس احرامى خود، كه سبب بو گرفتن آن‌ها مى‌شود، خوددارى كند؛ اما اگر بوی خوشی ندارد و صدق بوى خوش نمى‌كند مانعى ندارد و اگر مشكوك هم باشد، اشكالى ندارد.
هروله كردن براى زنان مستحب نيست.
