منظور از قصد قربت
منظور از قصد قربت چیست؟
عمره و حج و اجزاء آن از عبادات است و بايد با نيّت خالص براى اطاعت خداوند تعالى بجا آورد و منظور از قصد قربت، قصد جلب رضاى خدا و قرب به ذات پاك اوست.
عمره و حج و اجزاء آن از عبادات است و بايد با نيّت خالص براى اطاعت خداوند تعالى بجا آورد و منظور از قصد قربت، قصد جلب رضاى خدا و قرب به ذات پاك اوست.
بايد در هنگام قصد قربت، قصد انجام مناسك عمره يا حج را داشته باشد و بهتر است از همان اوّل تعيين كند كه قصد عمره دارد، يا حج و منظورش مثلاً «حجةالاسلام» است (يعنى حج واجب به خاطر استطاعت) يا «حج مستحب»، يا «حج نذرى» يا «نيابت»، ولى اگر از اوّل نيّت احرام كند به اين قصد كه نوع عمل را بعداً تعيين نمايد، نيز مانعى ندارد. (ولى احتياط واجب آن است كه قصد نيابت را از اوّل تعيين كند).
اگر پس از گفتن لبّيك واجب در ميقات، شك كند كه نيّت حج تمتّع كرده، يا نيّت عمره تمتّع، بنا مىگذارد كه نيّت عمره تمتّع كرده و عمرهاش صحيح است. ولى احتياط مستحب آن است كه دوباره لبّيك بگويد.
اگر بعد از گفتن لبّيك در روز هشتم ذیالحجه، كه بايد براى حج تمتّع تلبيه بگويد، فراموش كند كه براى حج لبيك گفته، يا براى عمره، بنا مىگذارد كه براى حج تمتّع گفته و حج او صحيح است، ولى احتياط مستحب آن است كه دوباره لبّيك بگويد.
شخصى كه وظيفهاش انجام حج تمتّع است بايد در حال احرام عمره نيّت كند كه عمره تمتّع و پسازآن حج تمتّع را بجا مىآورد؛ هرچند نيّت اجمالى باشد.
اگر عمره تمتّع را به سبب ريا، يا غير آن، باطل كند، احتياط واجب آن است كه حج اِفراد بجا آورد و پسازآن عمره مفرده انجام دهد و در سال ديگر حج را اعاده نمايد، مگر اینکه بتواند عمره را اعاده كند.
اگر حج را به نيّت خالص بجا نياورد و آن را به ريا و مانند آن باطل كند، بايد سال آينده عمره و حج را اعاده نمايد.
اگر بعضى از اركان عمره را بهقصد ريا انجام دهد و آن را باطل كند، اگر محل جبران باقى است و جبران كند، عملش صحيح است؛ هرچند گناه كرده است؛ اما اگر نتواند جبران نمايد، احتياط واجب آن است كه حج اِفراد بجا آورد و پسازآن عمره مفرده انجام دهد و در سال ديگر حج را اعاده نمايد.
اگر بعضى از اركان حج را بهقصد ريا انجام دهد و آن را باطل كند، اگر محل جبران باقى است و جبران كند، عملش صحيح است؛ هرچند گناه كرده است؛ اما اگر نتواند جبران نمايد، بايد سال آينده عمره و حج را اعاده نمايد.
اگر براثر ندانستن مسئله، يا جهت ديگرى، بجاى نيّت عمره تمتّع، حج تمتّع را قصد كند و در نظرش اين باشد كه همان عملى كه همه مردم انجام مىدهند او هم بجا آورد، ولى خيال كرده جزء اوّل از دو جزء اعمال حج، حج تمتّع نام دارد، بدینجهت نيّت حج تمتّع كرده، عمل او صحيح است و عمره تمتّع محسوب مىشود و بهتر آن است كه نيّت را تجديد كند.
اینگونه نيّت اشكال دارد؛ مگر اینکه اشتباه لفظى باشد و قصدش اين بوده عمرهاى كه وظيفه اوست انجام دهد، ولى اسمش را از روى اشتباه حجةالاسلام گذاشته است. در اين صورت صحيح است و معمولاً همينگونه است.
اگر براثر جهل به مسئله، يا جهت ديگرى، گمان كند كه حج تمتّع بر عمره تمتّع مقدّم است و به هنگام احرام، نيّت حج تمتّع كند و قصد داشته باشد پس از احرام به عرفات و مشعر برود و مناسك حج تمتّع را انجام دهد، سپس عمره را بجا آورد، بنا بر احتياط واجب احرام او باطل است و بايد در ميقات دوباره محرم شود و اگر از ميقات عبور كرده، بايد در صورت امكان به ميقات برگردد و در انجام محرم شود و اگر امكان بازگشت به ميقات نيست، از همانجا كه هست محرم مىشود و اگر وارد حرم شده و توجّه به مسئله پیداکرده، بايد در صورت امكان از حرم خارج شود و محرم گردد، وگرنه در همانجا احرام مىبندد و اعمال او صحيح است.