مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در بهشت کسى هوس ازدواج با محارم و سایر کارهاى ناپسند را نمی‌کند.

در صورت داشتن خواستگار مناسب شرعاً و اخلاقاً مى‌توانند ازدواج کنند و این کار بی‌احترامی نسبت به آن‌ها نخواهد بود.

پدر و مادر حق ندارند درباره دختر یا پسر خود نذر کنند، یا محدودیتّى از این نظر قائل شوند؛ حتّى اگر خود دختر یا پسر هم نذر کنند و سبب بروز مشکلاتى شوند (مانند بالا رفتن سنّ و خطر افتادن در گناه)، نذرشان اعتبارى ندارد.

ارقامى که ذکر گردیده چندان مطابق واقع نیست و ازدواج مجدّد بر افرادى که گفته‌شده واجب نیست و اگر شرایط ازدواج براى افراد مجرّد آسان بشود ظاهراً مشکل حل می‌شود.

خداوند در قرآن مجيد در مسئله جوانان و افراد بدون همسر همه را مخاطب ساخته، يعنى وظيفه عمومى قرارداده و فرموده «وانكحوا الايامى منكم والصالحين من عبادكم وامائكم...» بنابراين بر همه مسلمين لازم است كه مقدّمات اين ازدواج را نيز در وسع و توان فراهم سازند تا مشمول عنايات پروردگار شوند.

بدون شك اين كار يكى از زشت‌ترین كارهاست كه ازنظر شرع مقدّس اسلام ممنوع و مشتمل بر محرّمات فراوانى است. بر حكومت اسلامى واجب است جلوى آن را با قوّت و قدرت بگيرد و عاملين آن را مجازات كند؛ و بر رسانه‌هاى گروهى نيز لازم است مردم را در اين زمينه روشن سازند تا در دام اين شياطين انسان‌نما نيفتند؛ و امّا ازنظر صحّت عقد، چنانچه زن به هنگام عقد راضى نبوده و پس‌ازآن هم هرگز راضى نشده چنان عقدى باطل است و زن می‌تواند بدون طلاق (البته با رعايت عدّه) با شخص ديگرى ازدواج كند و فرزندی كه از چنين ازدواجى به دنيا مى‌آيد نامشروع است و از پدر و مادر خود ارث نمى‌برد و آن‌ها هم از او ارث نمی‌برند؛ و بر همگان مخصوصاً مسؤولين لازم است تمهيداتى بينديشند كه عملاً از وقوع چنين ازدواج‌هايى جلوگيرى شود.

ظاهراً اشکالى ندارد هرچند احتیاط ترک آن است.

دوست داشتن نامحرم تا زمانى كه منتهى به گناه و معصيتى نگردد گناه محسوب نمی‌شود.

در صورت ازدواج حقّ حضانت زن ساقط می‌شود خواه ازدواج دائم باشد یا موقّت، مگر این‌که مدّت ازدواج موقّت کم و کوتاه باشد و در خانه مراقب بچه‌ها باشد و ازدواج موقّت هیچ‌گونه تغییری در وضع ایشان ندهد که در این صورت ساقط نمی‌شود و هرگاه از شوهر دوّم طلاق بگیرد حقّ حضانت بازنمی‌گردد هرچند احتیاط مستحب آن است که زوج و زوجه در این مورد تراضى و تصالح کنند.

هرگاه كسى با زنی ازدواج نماید که دختر داشته باشد، می‌تواند آن دختر را براى پسر خود بگيرد.

مستحب است در شوهر دادن دخترى كه به حدّ بلوغ رسيده تعجيل كنند، همچنين در مورد زن دادن به پسرانى كه نياز به همسر دارند.

هرگاه زنى يقين پيدا كند كه شوهرش در سفر فوت كرده و عدّه وفات نگه ‏دارد سپس شوهر كند، بعد شوهرش از سفر برگردد بايد از شوهر دوم جدا شود و به شوهر اوّل حلال است، ولى اگر شوهر دوم با او نزديكى كرده باشد زن بايد عدّه نگه دارد (عدّه وطی به شبهه) و احتياط واجب آن است كه شوهر دوم مهر او را مطابق آنچه با او قرارداده بپردازد و اگر مهرالمثل بيشتر است آن را بپردازد.