ازدواج اشکالی ندارد ولی طبق روایتى که از پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه وآله) به این مضمون رسیده است که با نزدیکان ازدواج نکنید به علّت این‌که فرزند ضعیف و لاغر به دنیا می‌آید ازدواج با نزدیکان مکروه است و چنانچه ازلحاظ پزشکی و آزمایش‌های نهی شده، بهتر است از آن بپرهیزند.
درصورتی‌که تولید خطر کند اشکال دارد.
چیزى به نام ازدواج معاطاتى نداریم، چنین ازدواجى باطل است:اولاً این‌که درست است که عقد نکاح ازنظر قرارداد مانند سایر عقود است ولى اجماع علماى اسلام بر این است که در نکاح باید صیغه عقد خوانده شود و روایات نیز شاهد بر اعتبار صیغه است بلکه در میان عقلاى اهل عرف نیز همیشه در عقد نکاح نوعى قرارداد لفظى یا کتبى وجود داشته و دارد و این نشان می‌دهد که نکاح وضعى مخصوص به خود دارد.ثانیاً این‌که معروف در میان فقها این است که نکاح به عبادات شبیه‌تر است تا به معاملات منظور این است که نکاح در شرع مقدّس قیود تعبّدى زیادى دارد که آن را شبیه به عبادات می‌کند که جنبه توقیفى دارد.
«مادر» و «خواهر» و «دختر» پسرى كه لواط داده بر لواط كننده حرام است، خواه لواط دهنده بالغ باشد يا نابالغ، ولى اگر لواط كننده نابالغ باشد حرام نمی‌شود، همچنين اگر شك داشته باشد كه دخول حاصل‌شده يا نه.
بنا بر احتیاط واجب هیچ‌کدام (عقد دائم یا موقّت) جایز نیست.
در فرض سؤال مانعی ندارد.
درصورتی‌که یقین ندارد که دخول حاصل‌شده، لازم نیست اطلاع بدهد اما در فرض یقین: در صورت جهل به‌حکم باید آنها را خبر کند ولی در صورت جهل به موضوع لازم نیست.
نسبت به بعض، حرمت حاصل نمی‌شود، هرچند حد شرعی دارد.
درصورتی‌که فاعل، مشکوک البلوغ باشد، خواهر و مادر و دختر آن پسر بر او حرام نمی‌شود.
در فرض سؤال اشکالی ندارد و تنها خواهر مفعول بر شخص فاعل آن‌هم در صورت بالغ بودن و دخول حرام است.
در مواردى که حرمت مشکوک شود بنابر حلّیت می‌گذارند.
هرگاه كسى در حال احرام كه يكى از اعمال «حج» يا «عمره» است با زنى ازدواج نمايد عقد او باطل است و چنانچه می‌دانسته كه زن گرفتن در اين حال حرام است ديگر نمی‌تواند آن زن را عقد كند خواه نزديكى كرده باشد يا نه.
