سخت‌گیری‌های بی‌مورد در امر مقدّس ازدواج جایز نیست و چنانچه براثر این سخت‌گیری‌ها برخى از ازدواج محروم شوند و خدای‌ناکرده مرتکب گناهى شوند، کسانى که سخت‌گیری کرده‌اند نیز در این مورد مسؤولند.
چنین قولی اگر در ضمن عقد ازدواج یا عقد دیگری نبوده اعتباری ندارد.
زن در چند صورت می‌تواند عقد را به هم زند: ۱. ديوانه بودن شوهر ۲. نداشتن آلت مردى ۳. ناتوانى از نزديكى جنسى ۴. درصورتی‌که بیضه‌های او را كشيده باشند؛ و چنانچه زن به خاطر يكى از این عيوب عقد را بر هم زند نيازى به طلاق نيست و همان فسخ كافى است.
در صورتی که با علم و اطلاع بوده حکم زنای در عده را دارد ولی حرام ابد نشده اند.
نمی‌تواند با مرد دیگرى ازدواج کند، مگر اینکه یقین به فوت او پیدا کند یا مراجعه به حاکم شرع کرده تا او دستور تحقیق درباره شخص موردنظر را صادر نماید و پس از طىّ مراحل شرعى او را طلاق دهد.
در صورتی که می دانسته مسلمانان باید صیغه شرعی بخوانند و نخوانده اند ازدواج آنها باطل است.
ارتباط نامشروعشان کار بسیار بدی بوده و باید توبه کنند و با اعمال نیک آن را جبران کنند ولی ازدواجشان فعلا صحیح است.
در صورتی که خود فرزند مالی دارد بر عهده اوست در غیر این صورت سزاوار است پدر هزینه تحصیل او را ادامه دهد مگر اینکه هنگام عقد شرط کرده باشند بر عهده شوهر است.
هرگاه ارتباط آنها مشكوك و توأم با قرائنى در مورد سوءاستفاده باشد، مأموران انتظامى می‌توانند از آن تحقيق كنند..
هرگاه شخص سوّمى زنى را براى كسى كه در احرام است عقد كند و محرم دخول نمايد و هر سه نفر عالم به حكمِ بطلان باشند، بر هر يك از آنان يك شتر به‌عنوان كفّاره واجب مى‌شود، ولى اگر آميزش صورت نگيرد، بر هیچ‌کدام كفّاره‌اى واجب نمى‌شود و در اين حكم تفاوتى نيست بين آن‌که زن و عاقد محرم باشند، يا نباشند و اگر بعضى از آنها حكم را مى‌دانسته و بعضى ديگر نمى‌دانسته‌اند، كفّاره فقط بر كسى كه مى‌دانسته واجب است.
درصورتی‌که برفرض بیان واقعیت، ضربه سنگین و فوق‌العاده‌ای بر او وارد می‌شود، می‌توان گواهی سلامت داد.
