اگر خون یا لکه، در ایام عادت باشد حیض حساب کند و روزه را ترک کند و اگر نیست استحاضه. بعدازآن اگر روشن شد که حیض است روزه را قضا کند.
اگر عادت معين دارد (مثلاً هفت روز) و روز هشتم نيز خون‌دیده است، بنا را بر حیض می‌گذارد. اگر خون در روز دهم قطع شد همه ده روز، حيض است و روزه تمام اين ده روز را بايد قضا کند و اگر خون تا روز يازدهم نيز ادامه داشت باید به‌حکم استحاضه عمل کند؛ بنابراین برای روزه، قبل از اذان صبح روز یازدهم غسل میکند و روزه می‌گیرد.
بعدا آن مرد اجازه دهد، در این صورت ازدواج صحیح است.
ورثه می‌توانند مهریه را مطالبه کنند و هزینه یک حجّ به هنگام فوت آن مرحومه را از شوهر او می‌گیرند و مانند سایر اموال زن بین همه ورثه تقسیم می‌کنند.
این کار در مردان نوعى عبرت و در زنان براى رعایت اصول عفت است.
مانعی ندارد و در بعضی از موارد مستحب است.
اگر در لباسهای زیرین باشد و در طول مدت احرام حتی برای شوهرش آشکار نکند مانعی ندارد.
در فرض سؤال پدر او ولی دم محسوب می شود.
زنى که شوهرش مفقودشده است چند حالت دارد:الف) اگر صبر کند تا خبرى آید مانعى ندارد و باید نفقه او را از مال شوهرش داد.ب) اگر انفاق کننده‌ای از ولى یا غیر او باشد باید صبر کند، مگر اینکه عسر و حرج شدید و ضرر مهمی حاصل شود که حاکم شرع می‌تواند او را طلاق دهد.ج) در غیر این دو صورت، رفع امر به حاکم شرع میکند و او به مدّت 4 سال از اطراف محل فقدان وى تحقیق میکند، اگر خبرى نشد نخست به ولىّ او پیشنهاد طلاق میکند و اگر او طلاق نداد خودش طلاق می‌دهد سپس عدّه وفات نگه می‌دارد (هرچند کفایت عدّه طلاق رجعى نیز قوى است امّا احتیاط مهملامکان ترک نشود) و بعد شوهر میکند. اگر شوهر اوّل مادام که در عدّه است مراجعه کرد اولى است و اگر بعد از عدّه ـ حتى قبل از ازدواج مجدّد ـ شوهر اوّل بیاید طلاق نافذ است و تنها با رضایت طرفین و عقد جدید امکان بازگشت است.
اگر موجب فسادى نباشد، اشکالى ندارد.
الف) این کار تأثیری در تغییر دیه ندارد.ب) تفاوتى نیست و تعلّق دیه منوط به تقاضاى مجنىّ علیها نیست، بلکه حکم شارع مقدّس است هرچند مجنىّ علیها حقّ گذشت دارد.ج) دیه قتل غیر عمد زن، نصف دیه مرد است.
