خواندن صیغه‌ی عقد مطابق آنچه در رساله توضیح المسائل نوشته‌ایم لازم است، اما درصورتی‌که آشنا به عربى نباشد به هر زبانى جایز است ولى باید به آن‌ها تفهیم گردد که عقد ازدواج در اسلام دو نوع است که یک نوع آن عقد موقّت است که در برابر آن هدیه‌ای پرداخت می‌شود و دیگری به‌صورت عقد دائم است.
ولىّ يا وكيل در اجراى صيغه عقد بايد زن و شوهر را معيّن كند، بنابراين اگر كسى چند دختر دارد نمی‌تواند به مردى بگويد: «زَوَّجْتُكَ احْدى بَناتي» (يكى از دخترانم را به همسرى تو درآوردم).
باید برای ازدواج مرد و زن رضایت داشته و از روی اختیار ازدواج نمایند و اگر بدون آن باشد عقد باطل است، ولی اگر يكى از آن دو ظاهراً با كراهت اجازه می‌دهد، امّا می‌دانیم قلباً راضى است عقد صحيح است.
اگر واقعاً رضايت قلبى نبوده عقد باطل است؛ ولى به‌حسب ظاهر بعد از اجراى صيغه آن‌ها زن و شوهرند مگر این‌که يكى از آن دو بتوانند ثابت كند كه رضايت قلبى نداشته است.
مرد جهت ازدواج مجدد نیازی به کسب اجازه از همسر اول ندارد اما اگر ضمن عقد شرط خاصي شده باشد بايد بر طبق آن عمل شود. درهرصورت چندهمسری، وسیله هوس‌بازی نیست، بلکه مربوط به ضرورت‌هاست و با شرایط سنگین و در حدود معیّنی مجاز شمرده‌شده و فلسفه روشنی دارد که اگر مطابق احکام اسلامی صورت پذیرد فواید آن به جامعه زنان بازمی‌گردد.
زن نيز می‌تواند در چند صورت عقد را به هم زند: 1- ديوانه بودن شوهر 2- نداشتن آلت مردى 3- ناتوانى از نزديكى جنسى (البته در این مورد باید به مرد مدّت یک سال مهلت داده شود) 4- بيضههاى او را كشيده باشند (تفصيل اين مسئله و مسئله سابق در کتاب‌های مفصّل فقهى آمده است).
چنانچه حکم را نمی‌دانسته و فسخ نکرده است، درصورتی‌که زن آمادگی تمکین را داشته است نفقه به او تعلّق می‌گیرد.
در این موارد، زن باید به حاکم شرع مراجعه کند و حاکم یک سال به مرد مهلت می‌دهد اگر درمان شد ازدواج باقى است، در غیر این صورت زن می‌تواند نکاح را فسخ کند و احتیاج به طلاق نیست و به فرض که مرد بعدازآنکه خوب شود قابل بازگشت نیست مگر به‌صورت ازدواج جدید.
نسبت به ترک انفاق اگر زوج اصرار داشته باشد و حاضر به انجام‌وظیفه شرعى نشود حاکم شرع می‌تواند زوجه را مطلقه سازد و یا حقّ او را از زوج بگیرد و نسبت به اتّهام عنین بودن اگر این امر از ابتداى زوجیت بوده و زوج حاضر به آزمایش نشود و بر آن اصرار ورزد باز حاکم شرع می‌تواند زوجه را مطلقه سازد. ضمناً توجّه داشته باشید هرگاه ثابت شود زوج عنین است باید یک سال مهلت داد، اگر بیمارى او خوب نشد زوجه حقّ فسخ دارد و می‌تواند نصف مهر خود را بگیرد.
احتیاط آن است که به فسخ قناعت نشود، زوج از طلاق استفاده کند و زن هم در صورت موافقت زوج، از خلع استفاده کند.
حکم مزبور در مورد خواهرزاده و برادرزاده رضاعي نيز جاري است.
درصورتی‌که صیغه دارای شرایط شرعی بوده، بچه‌ها محرم هستند.
