مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض سؤال ازدواج اشکالی ندارد.

در هر صورت با توجه به این که ذاتا خطرناک است و خطراتی دارد جایز نیست.‌

انجام غسل کافى است و روزه مستحاضه قلیله شرط خاصی ندارد.

چنانچه هیچ راهی غیر آن نباشد باید تیمم کند.

حق فسخ نمی آورد مگر در حین عقد شرط کرده باشند.‌

عده برای وطی کننده لازم نیست.

هرگاه مرد در مرگ زن يا فرزند، لباس خود را پاره كند يا زن در عزاى میت صورت خود را بخراشد به‌طوری‌که خون بيايد، يا موى خود را بكند، بنابر احتياط واجب بايد مانند كفّاره قسم را بدهد، يعنى يك بنده آزاد كند، يا ده فقير را طعام دهد و يا آن‌ها را بپوشاند، بلكه اگر خون هم نيايد به اين دستور عمل نمايد.

با توجه به اینکه اجازه در ضمن عقد نکاح نبوده تا زمانی که مایل هستید ادامه دارد و تصور نمی رود قانون چیزی بر خلاف این بگوید مگر اینکه در ضمن عقد خارج لازمی اجازه صادر شده باشد.‌

چنانچه حکم را نمی‌دانسته و فسخ نکرده است، درصورتی‌که زن آمادگی تمکین را داشته است نفقه به او تعلّق می‌گیرد.

کراراً گفته ایم احکام و قوانین الهی تابع افراد و اشخاص نیست بلکه تابع نوع است، به این معنا که اگر مجموع مردان جامعه را با مجموع زنان مقایسه کنیم، بازدهی اقتصادی مردان به مراتب بیش از زنان است؛ بنابراین مصلحت شخصی معیار نیست بلکه مصلحت نوعی باید در نظر گرفته شود. در قوانین عرفیّه نیز چنین است، مثلاً می گویند: برای احراز فلان مقام، شخص باید دکترا داشته باشد، در حالی که عدّه ای از لیسانسه ها از عدّه ای از دکترها باسوادترند، حتی عدّه ای از کسانی که اصلاً مدرکی ندارند بسیار بافضیلت تر از گروهی از آن ها هستند که مدارک دانشگاهی دارند. در این گونه موارد معیار فرد نیست، بلکه معیار مجموعه هاست.‌

مانعی ندارد و در بعضی از موارد مستحب است.