منظور از ضرر در فقه
آیا در فقه، ضرری که در عرف بهعنوان ضرر قابلتوجه شناختهشده، حرام است یا ضرری که طبق عقل و واقعیت باشد یا هر دو؟
آنچه عرفا ضرر محسوب شود حرام است.
آنچه عرفا ضرر محسوب شود حرام است.
این کتاب مشکلات زیادی دارد. از خواندن آن اجتناب کنید.
با توجه به گناهان عظیمی که داشت لعن او مانعی ندارد.
باید توجّه داشته باشید که در عصر پیامبر اکرم (صلیالله علیه وآله)، یا ائمّه هدى (علیهمالسلام) سکّههایی وجود داشته که «لا آلِ الا الله» و «محمد رسولالله» بر آن منقوش بوده و مردم همه روز به آن دست میزدند. وجود چنین تمبرها یا سکّههایی سبب ترویج اسلام و قرآن است. منتها مردم وظیفهدارند که بدون وضو دست بر آن نزنند. ما وظیفهداریم از این طریق شعائر اسلام را تبلیغ کنیم، مردم هم وظیفه خاص خود را دارند.
اگر چارهای ندارند میتوانند به مقدار ضرورت استفاده کنند و آن را به ذمه بگیرند و هر وقت توانایی داشتند به صاحبش برسانند و اگر به صاحبش دسترسی ندارند به نیت او به فقرا صدقه دهند.
در موقع خواب، روح جدایى نسبى پیدا میکند و در موقع مرگ رابطه آن بهکلی قطع میشود و با توجّه به اینکه خوابها و رؤیاها بسیار متفاوت است، دیدن دیگرى را در خواب دلیل بر ملاقات با روح او نیست.
اگر به این کتابها نسبت داده شود، مثلاً گفته شود: «در فلان کتاب چنین نوشتهشده است» و مفسدهای هم بر آن مترتّب نشود، اشکالى ندارد.
با حفظ حجاب اسلامى و جهات شرعى دیگر، مانعى ندارد.
در صورت عمد، گناه بزرگى انجام داده است و چهبسا، کسانى که این کار را میکنند مرتد شوند و باید توبه کنند و آن کار بد خود را با اعمال نیک آینده جبران نمایند؛ و امّا در صورت سهو، گناهى نکرده ولیکن درهرصورت باید خیلى مواظبت کند؛ و کفّارهای ندارد.
در هیچ مورد تجدید استخاره درست نیست مگر اینکه مدّت قابلملاحظهای بگذرد یا شرایط مورد استخاره تغییر کند.