عدم استثنای وسیله امرارمعاش از دِین
آیا وسیله امرارمعاش جزء مستثنایت دین است؟
وسیله امرارمعاش جزء مستثنایت دین نیست.
وسیله امرارمعاش جزء مستثنایت دین نیست.
هرگاه لباسى را بخرد و بعداً با پولى كه از راه قرض ربايى به دست آورده، يا از پول حلالى كه مخلوط به ربا است، به صاحب لباس بدهد، چنانچه موقع خريد قصدش اين بوده كه از چنين پولى آن را بپردازد پوشيدن آن لباس و نمازخواندن با آن اشكال دارد و اگر موقع خريد قصدش اين نبوده بعداً اين قصد براى او پیداشده، اشكال ندارد، ولى ذمّه او با مال حرام ادا نمی شود.
اگر در ضمن عقد خارج لازم شرط بشود جایز است.
دیه جزء اموال آن مرحوم است و در درجه اول باید بدهیهای او را از آن پرداخت. اگر چیزی اضافه آمد تعلق به ورثه دارد.
اگر کسى پولى را به دیگرى قرض بدهد خواه پول ایرانى باشد یا پول خارجى فقط همان مقدار را میتواند از او بگیرد و زیادتر از آن ربا و حرام است.
این خسارت شرعى نیست.
برای ابراء ذمه، احتیاط آن است که انشاء کنند.
در مورد کفّارى که اموالشان براى ما حلال است مانعى ندارد.
در صورتی که برای آن مدت تعیین شده باشد،عقد لازم می باشد.
اگر به قول آن صاحبخانه اطمینان داشته باشید جایز است در غیر این صورت اگر از پیدا کردن او مأیوس باشید باید آن وجه را به شخص فقیری بدهید.
هرگاه بدهكار از دنيا برود تمام بدهیهای او (هرچند مدّت آن نرسيده باشد) بايد پرداخت شود و طلبكاران مىتوانند آن را مطالبه نمايند.
چنانچه نتواند همه آنها را بپردازد، اگر عین مالى که خمس یا زکات بر آن واجب شده از بین نرفته است باید خمس و زکات را مقدم دارد و اگر از بین رفته، احتیاط این است که حقّ مردم را مقدّم دارد و اگر چنین کسى از دنیا برود و مال او براى همه اینها کافى نباشد به همین ترتیب عمل کنند.