مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در این جا عدالت شرط نیست.‌

آرى عدالت شرط است. و آن عبارت از یک حالت خدا ترسى باطنى است، که او را از گناهان کبیره و اصرار بر صغیره حفظ مى کند. و نباید در احراز آن زیاد سخت گیرى کرد. ‌

مزكّى فرد مورد اعتمادى است كه با شاهد معاشر باشد و از ظاهرالصلاح بودنش خبر دهد، و در نتیجه او را توثيق و تعديل كند.

هر کس اعتقادات صحیحی داشته باشد و از گناهان کبیره بپرهیزد و اصرار بر صغیره نداشته باشد عادل است.‌

منظور از عدالت آن است که بر طبق شئون آن‌ها هرکدام متناسب حالش رفتار کند و عدالت همیشه به معناى مساوات نیست و در مورد حقّ القسم آن است که براى هرکدام یکی از چهار شب را قرار دهد.

منظور از ثقه شخصی است که به گفته او اطمینان داشته باشیم هر چند عادل نباشد.‌

مانعی ندارد ولی رعایت عدالت بهتر است.

چنانچه فرد ظاهر الصلاحی بوده باشد مانعی ندارد.

قوانین جمهوری اسلامی که از زیرنظر فقهای شورای نگهبان می گذرد مخالفت با آن همچون مخالفت با قوانین شرع است ، در صورتی که اصرار بر مخالفت آن داشته باشد موجب ساقط شدن از عدالت می شود.

در صورتی که زن بدون عذر موجه تمکین نکند ناشزه محسوب می شود و حق نفقه ندارد ولی اجرای عدالت در حق القسم جاری می شود.‌

همینکه قاضی اطمینان به حسن ظاهر شهود که کاشف از عدالت است کند، کافی است.

درصورتی‌که برای خودش انجام دهد و اسراف محسوب شود عدالت او از بین می‌رود و ادامه تقلید از او جایز نیست اما اگر برای اماکن عمومی است و مجلل بودن در حد مطلوب و باعث آبرومندی شیعه و مسلمین شود کار خوبی است.