مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

آبى كه به‌اندازه كر يا بيشتر بوده، چنانچه شك كنيم از كر افتاده حكم آب كر را دارد و به‌عکس، اگر آبى كمتر از كر بوده و شك داريم كر شده، حكم آب كمتر از كر را دارد.‌

كُر بودن آب را از دو راه می‌توان شناخت: نخست اين‏كه خود انسان يقين پيدا كند و ديگر اين‏كه لااقل يك نفر عادل خبر دهد.‌

اگر عين نجس مانند بول و خون در آب كر بريزد نجس نمى‏شود، مگر اين‏كه رنگ، يا بو يا مزه آن تغيير كند.‌

هرگاه رنگ و بو و طعم آب كر به‌واسطه غير نجاست تغيير كند، نجس نمى‏شود ولى خوب است از هرگونه آب آلوده اجتناب گردد.‌

هرگاه عين نجس (مانند خون) به آبى كه بيشتر از كر است برسد و قسمتى از آن را تغيير دهد چنانچه باقيمانده به‌اندازه كر يا بيشتر است، فقط آن قسمت كه تغيير كرده نجس می‌شود و الا تمام آن نجس خواهد شد.‌

هرگاه چيز نجس را زير شيرى كه متّصل به كر است بگيرند، آبى كه از آن مى‏ريزد پاك است، مگر اين‏كه بو يا رنگ يا طعم نجاست به خود گيرد.‌

آنچه جدا می‌شود حکم آب قلیل را دارد.‌

آرى نجس است، مگر اینکه متّصل به آب‌لوله‌کشی باشد.‌

آنچه متّصل بیاید هرچند آب در پمپ و امثال آن قطع و وصل می‌شود در حکم آب جاری است. چون در روایت عبارت «إن له مادّة» آمده است یعنی پیوسته جریان دارد و تا هر وقت شیر باز است آب می‌آید. مانند آب چاهی که چند دلو بیشتر آب ندارد ولی آب آن تمام نمی‌شود و هر چه بردارند جایگزین می‌شود ولو آرام و به‌مرور.‌

در هنگامى‏كه مى‏جوشد حكم آب جارى دارد.‌

چنانچه متّصل به منبع است حكم آب جارى را دارد، به‌شرط این‌که آب منبع به‌تنهایی يا به‌اضافه لوله‏ها كمتر از كر نباشد.‌

حكم آب جارى را دارد، به‌شرط این‌که متّصل به آب‌لوله‌کشی باشد.‌