براى مسح سر و روى پاها بايد دست را روى آنها بكشد و اگر دست را ثابت نگه دارد و سر يا پا را زير آن حركت دهد وضو باطل است بنا بر احتياط واجب، امّا اگر مختصرى سر يا پا حركت كند اشكال ندارد.
چنانچه مي داند که از اول تا آخر وقت نماز، به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مي کند بايد نماز را در همان وقت مهلت بخواند و به واجبات نماز، قناعت کند. والا وظيفه آن است که يک وضو بگيرد و فورا مشغول نماز شود و اگر در وسط نماز چيزي خارج شد اعتنا نکند و نماز را بخواند ان شاءالله صحيح است حتي اگر بين دو نماز فاصله زيادي نيندازد با همان يک وضو مي تواند هر دو نماز را بخواند.
هرگاه کثیر الشک در رکعات نماز به شکش اعتنا کند نمازش اشکال دارد ولی در وضو اگر در دست چپ نباشد اشکالی برای وضو ایجاد نمی کند.
مسح بايد روى پوست و لمس دست بر پا باشد و مسح كردن روى جوراب (ولو نازک) و كفش فايده ندارد، مگر در حال تقيّه و اگر به واسطه سرماى شديد يا ترس از دزد و درنده و مانند آن نتواند كفش يا جوراب را بيرون آورد كافى است روى آنها مسح كند و اگر روى كفش نجس است، بايد چيز پاكى بر آن بيندازد و بر آن چيز مسح كند.
هرگاه اين گونه افراد با اختيار خود بول يا غائط كنند بايد وضو بگيرند.
روى گچ مسح کند و بنابر احتیاط واجب تیمّم هم نماید.
ظاهر روایات این است که کراهت تا زمانى است که حرارت آب وجود دارد.
در فرض سؤال اشکالی ندارد.
در صورتى که دست اضافى بالاى مرفق باشد و یکى اصلى و دیگرى فرعى باشد، اصلى را بشوید کافى است و اگر هر دو مانند یکدیگر هستند، هر دو را بشوید ولى مسح با یکى کافى است و اگر پائین مرفق باشد احتیاطاً هر دو را بشوید و با هر دو مسح کند.
در فرض سؤال اگر وضو با آب گرم برای آنها ضررى نداشته باشد و تهیّه آن ممکن باشد باید وضو بگیرند، در غیر این صورت تیمّم کنند.
مرطوب کردن دست و کشیدن آن بر صورت و دست ها کفایت نمی کند و باید آب جاری شود، مگر این که مقدار رطوبت به مقداری باشد که آب جاری شود و از دست بریزد.
