مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

نمازهايى را كه با وضو يا غسل جبيره اى می خوانند اعاده ندارد، مگر اين كه قبل از پايان وقت نماز، عذر برطرف شود، در اينجا بنا بر احتياط واجب، نماز را اعاده كنند.

درصورتی که مانع قابل توجهی باشد و یقین به نرسیدن آب کند باید نماز را اعاده کند؛ ولی نماز مأمومین صحیح است؛ اما اگر احتمال می دهد که مانع بعد از وضو به وجود آمده است نماز خودش نیز صحیح است.

هرگاه زخم يا دمل يا شكستگى در صورت و دست ها است و روى آن باز است؛ اما آب ريختن روى آن ضرر دارد، كافى است اطراف آن را بشويد، ولى اگر كشيدن دست تر بر آن ضرر ندارد بايد دست تر بر خود آن نيز بكشد و اگر ضرر دارد مستحب است پارچه پاكى روى آن بگذارد و دست تر روى آن بكشد.

اگر موالات به هم نخورد اشکالی ندارد.

هرگاه كسى محصّل مدرسه اى نيست ولى ميهمان محصّلين است، وضوگرفتن او در آن مدرسه اشكال ندارد، به شرط اين كه پذيرفتن چنان ميهمانى برخلاف شرايط وقف نباشد، همچنين در مورد كسى كه ميهمان مسافران مسافرخانه و يا ساكنان تيمچه ها است.

انسان مى تواند صورت و دست ها را به قصد وضو در آب فروبرد، يا بعد از فروبردن در آب به قصد وضو از آب بيرون آورد و آن را وضوى ارتماسی مى گويند.

هرگاه جبيره تمام صورت يا تمام يكى از دست ها را گرفته باشد، بايد بنا بر احتياط واجب هم وضوى جبيره اى بگيرد و هم تيمّم كند، همچنين اگر جبيره تمام اعضاى وضو را گرفته باشد.

در وضوى ارتماسى بايد صورت و دست ها از بالابه پایین شسته شود، يعنى اگر وقتى صورت و دست ها را در آب فرومی برد قصد وضو كند، بايد صورت را از طرف پيشانى و دست ها را از طرف آرنج در آب فروبرد و اگر موقع بيرون آوردن از آب قصد وضو مى كند بايدصورت را از طرف پيشانى و دست ها را از طرف آرنج بيرون آورد.

نسبت به آب قلیل اگر چند بار آب می‌ریزد؛ چون آب جاری می‌شود آب اولی که عبور می‌کند محل را می‌شوید و وضو در واقع با بدن پاک انجام می‌شود و صحیح است هر چند ترشح اول نجس است (البته در ترشحات غساله چون نمی‌داند یا شک دارد به کجاها رسیده است جستجو نکند) و با آب جاری و لوله‌کشی (در حالتی که دست یا صورت را زیر شیر می‌گیرد) کلاً وضو صحیح و ترشح پاک است.‌

هنگام شستن دست و صورت باید آب را به پوست برسانند و در اعضای مسح نیز نباید مانعی وجود داشته باشد، اگر موانعى وجود دارد بايد برطرف كنند، حتّى اگر احتمال مانع می دهد بايد وارسى نمايند.

وضوگرفتن از نهرهاى بزرگ و كوچك جايز است، هرچند انسان نداند صاحبان آنها راضى هستند، امّا اگر صاحب آنها از وضوگرفتن صريحاً نهى كند احتياط واجب ترك است و اگر مجراى نهر را بدون اجازه صاحبش تغيير داده اند، احتياط واجب آن است كه از آن وضو نگيرند.

باید مانعى از رسيدن آب نباشد و هرگاه می داند چيزى به اعضاى وضو چسبيده، ولى شك دارد كه آيا مانع رسيدن آب هست يا نه، بايد آن را برطرف كند.