مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

می‌تواند چنین نیتی را انجام بدهد.

هرگاه روزه واجب غير معيّن بر ذمّه دارد (مانند روزه قضاى ماه رمضان يا روزه كفّاره) وقت نيّت آن تا ظهر باقى است، يعنى چنانچه چيزى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد و قبل از ظهر نيّت‏ كند روزه او صحيح است.

اگر جاهل قاصر بوده نمازهای سابقش صحیح است.

مانعی ندارد.

در روزه واجبى كه وقت آن معيّن نيست (مانند روزه قضا) اگر قصد كند يكى از مبطلات روزه را انجام دهد يا مردّد شود كه به‌جا آورد يا نه چنانچه به‌جا نياورد و پيش از ظهر دوباره نيّت كند روزه‌اش صحيح است.

تفاوتی با حرام بودن نمی‌کند.‌

لازم و واجب معمولاً به یک معناست، ولى گاهى لازم مفهوم وسیع‌تری دارد و بر غیر احکام تکلیفى نیز اطلاق می‌شود.‌

مقلد باید به استناد فتوای مرجعی عمل نماید و به غیر آن صحیح نیست ولی اگر عملی انجام داده و بعداً از مرجعی تقلید کند که آن را صحیح می‌داند کافی است.‌

«قِران»، يعنى دو طواف را پشت سر هم بجا آوردن بى آن‌که در وسط آن نماز طواف بخواند، اگر در طواف واجب باشد حرام است، ولى طواف اوّل باطل نمى‌شود؛ مگر این‌که از آغاز و یا در وسط طواف اول چنين قصدى داشته باشد، كه در اين صورت صحيح بودن طواف اوّل نيز مشكل است و احتیاط در اعاده آن است.

در جايى كه مجتهد صريحاً فتوا ندارد، بلكه مى‏گويد احتياط آن است كه فلان گونه عمل شود، اين احتياط را «احتياط واجب» مى‏گويند و مقلّد يا بايد به آن عمل كند و يا به مجتهد مساوی یا مجتهدی که بعد از مرجع تقلید فرد، اعلم از دیگر مجتهدان باشد مراجعه نمايد ولی اگر فتواى صريحى داده، مثلاً گفته اقامه براى نماز مستحب است، سپس گفته احتياط آن است كه ترك نشود، اين را «احتياط مستحب» مى‏گويند و مقلّد می‌تواند به آن عمل كند يا نكند.‌

فراموش کردن مرجعی که در احتیاط واجب به فتوای ایشان رجوع کرده اشکالی ندارد همین‌که بداند فتوایی که به آن رجوع کرده چیست، کفایت می‌کند.‌

می تواند نماز را بشکند و یا به نیت نافله نماز را دو رکعتی تمام می کند و باید نماز مغرب و عشاء را بخواند.‌