مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

درصورتی‌که قبلاً زوج و کسان او اظهار داشته‌اند که از سلامت کامل برخوردار است، زوجه می‌تواند به‌عنوان تدلیس، نکاح را فسخ کند، در غیر این صورت هرگاه ثابت شود زندگى با آن مرد مستلزم عسر و حرج شدید است، حق دارد از حاکم شرع تقاضاى طلاق کند و طلاق در این صورت جنبه خلع خواهد داشت که معمولاً با بذل مهریّه انجام می‌شود مگر این‌که با زوج توافق دیگرى شود.

نسبت به ترک انفاق اگر زوج اصرار داشته باشد و حاضر به انجام‌وظیفه شرعى نشود حاکم شرع می‌تواند زوجه را مطلقه سازد و یا حقّ او را از زوج بگیرد و نسبت به اتّهام عنین بودن اگر این امر از ابتداى زوجیت بوده و زوج حاضر به آزمایش نشود و بر آن اصرار ورزد باز حاکم شرع می‌تواند زوجه را مطلقه سازد. ضمناً توجّه داشته باشید هرگاه ثابت شود زوج عنین است باید یک سال مهلت داد، اگر بیمارى او خوب نشد زوجه حقّ فسخ دارد و می‌تواند نصف مهر خود را بگیرد.

هرگاه ازدواج دخترى قبل از بلوغ مصلحت نداشته است، از اوّل عقد باطل بوده است اما اگر در آن زمان براى دختر مصلحت داشته و الآن داراى مفسده مهمی است باید پیش یکى از علما برود و مدرک خود را بر وجود مفاسد فعلى و این‌که منظور آن‌ها انتقام‌جویی است ارائه دهد، اگر ثابت شود خطرى آن دختر را تهدید می‌کند، آن عالم می‌تواند صیغه طلاق او را جارى کند.

زن می‌تواند صیغه فسخ را جارى کند و احتیاط آن است که آن را به اطّلاع حاکم شرع برساند.

بگوید من عقد ازدواج خود را با شوهرم فسخ کردم. ‌

حصری است.‌

کورى آن است که مطلقاً چیزى را نبیند، یا بینایى به‌قدری کم باشد که به‌حساب نیاید; خواه چشم ظاهراً سالم باشد یا غیرسالم.

هرگاه مرد بعد از عقد بفهمد كه زن او يكى از هفت عيب زير را دارد می‌تواند عقد را فسخ كند: 1- ديوانگى 2- بيمارى خوره 3- بيمارى برص (پيسى) 4- كور بودن 5- شل بودن به‌طوری‌که آشكار باشد. 6- افضا شدن (يعنى راه بول و حيض او، يا راه حيض و غائط او، يكى شده باشد و به‌طور كلّى پارگى طورى باشد كه قابل‌استفاده براى آميزش جنسى نباشد). 7- گوشت يا استخوان يا غدّه‏اى در او باشد كه مانع نزديكى شود.

عقد صحیح است ولی بعید نیست حق فسخ باقی باشد.

در فرض سؤال این امر عنن محسوب نمی‌شود بلکه نزد حاكم شرع مى‌رود و به زوج مهلت می‌دهد كه يك سال به معالجه خود بپردازد هرگاه معالجه نشد زوجه می‌تواند عقد را فسخ كند و این امور قابل‌درمان است.

اولاً چنانچه زن از این مسئله آگاه بوده، عقد صحیح است و حق فسخ ندارد و ثانیاً درصورتی‌که او را طلاق دهد، نصف مهر را باید بپردازد و درصورتی‌که یکی از طرفین فوت کند باید تمام مهر را بپردازد.

اگر شما موضوع را به آنها گفته ايد، حق فسخ ندارند.‌