درصورتی‌که در آن زمان به مصلحت وی نبوده و پس از بلوغ و رشد هرگز رضایت نداده باطل است و نیازی به طلاق ندارد؛ و معمولاً در زمان ما عقد کردن صغیره به نفع آن‌ها نیست.
عقد صحیح بوده ولی کار خوبی انجام نداده، ان‌شاءالله از گذشته جدا توبه کند و با اعمال نیک آینده گذشته را جبران نموده تا مورد عفو قرار گیرد.
در فرض سؤال اگر زن از شوهر طلبی داشته باشد و شوهر حاضر به ادای آن نیست، زن می‌تواند اموال او را در مقابل آن بردارد.
درصورتی‌که مفسده تولید می‌شود، می‌تواند این مطلب را نگوید ولی باید به‌گونه‌ای پول را برگرداند و از این به بعد این کار را تکرار نکند.
در چنین موردی حاکم شرع می‌تواند حکم طلاق را صادر کند و احتیاط آن است که نسبت به مهریه به‌نوعی صلح نمایند.
در فرض سؤال مجدداً عقد را بخوانند ولى اگر قبلاً فرزندانى به وجود آمده باشند، حلال‌زاده‌اند.
اولاً زن حق دارد قبل از تمکین، مطالبه مهر کند، حتّى اگر شوهر قدرت پرداخت مهریه را نداشته باشد.ثانیاً اگر شوهر مهر ندارد باید نفقه را بدهد.ثالثاً: اگر این امر مدّت‌ها ادامه یابد و باعث ضرر و زیان زوجه یا عسر و حرج شدید او شود حاکم شرع مرد را وادار به طلاق می‌کند و اگر طلاق نداد حاکم شرع طلاق می‌دهد و نصف مهر بر ذمّه زوج می‌ماند تا وقتی‌که قدرت پرداخت پیدا کند.
هرگاه ظاهر حال زوجه‌ای که نزد مرد زندگى می‌کند تمکین است و شوهر ادعاى خلاف آن را کند باید ثابت نماید و اگر ظاهر حال عکس آن باشد ادّعاى زوج مقبول است.
زن حق ندارد به این اعذار ازتمکین خوددارى کند و اگر شوهر به او تهمت‌زده، باید نزد حاکم شرع برود و مجازات او را بخواهد، مگر این‌که زن او را ببخشد.
مرد نمی‌تواند او را نهى کند مگر به‌طور کلّى تمتّع از بین برود و در این صورت چون مزاحم حقّ شوهر است زن بدون اجازه او نمی‌تواند اقدام کند.
در فرض سؤال زوجیت باقی است و احکام زوجیت ادامه دارد و بدون طلاق نمی‌تواند جدا شد، در آن مدت مرگ واقعی حاصل نشده است.
