رضایت زن در بچهدار شدن
براى باردارشدن زوجه رضايت زوج كافى است يا اجازه زوجه هم لازم است؟
اجازه زوجه شرط نيست، البته مناسب است زن و شوهر بهگونهای عمل نمایند که موجب اختلاف نشود.
اجازه زوجه شرط نيست، البته مناسب است زن و شوهر بهگونهای عمل نمایند که موجب اختلاف نشود.
چنانچه موارد بالا ثابت شود، زن ناشزه است.
درصورتیکه قصد جدی برای ازدواج نداشته باشد باطل است.
اگر صیغه محرمیت با اذن پدر دختر جاریشده است چنانچه در ضمن عقد شرط خاصی شده باید مطابق آن عمل نموده و اگر شرط خاصی نشده بر اساس عرف محل، عمل نمایند و اگر صیغه محرمیت با اذن پدر دختر جاری نشده تنها در حدّ صحبت کردن در مورد ازدواج مجازید؛ آنهم با هماهنگی خانواده.
درصورتیکه در آن زمان به مصلحت وی نبوده و پس از بلوغ و رشد هرگز رضایت نداده باطل است و نیازی به طلاق ندارد؛ و معمولاً در زمان ما عقد کردن صغیره به نفع آنها نیست.
اگر عقد و نزدیکی به تشخیص ولی به مصلحت آن پسر باشد مانعی ندارد ولی اگر عقد به قصد محرمیت خوانده شده باشد نزدیکی در آن جایز نیست.
از هر چهار شب واجب است یکشب را نزد هر یک از آنها باشد و دو شب دیگر را مختار است، هرچند بهتر آن است که رعایت مساوات در همخوابی بین دو زوجه را بنماید.
هرگاه شرایط مذکور در ضمن عقد، نه بهعنوان مهریّه، مطرحشده باشد، زوجه حق ندارد رفتن خود را به خانه شوهر منوط به آن کند، هرچند حقّ مطالبه و الزام به آن را دارد.
از بزرگترهای فامیل برای راضی کردن او کمک بگیرند، ولی درصورتیکه براثر نداشتن فرزند، زوجه به عسر و حرج بيافتد (ناراحتى روحى و اجتماعى پيدا كند و يا اصل ازدواج متزلزل شود و امثال آن) زوج بايد موافقت كند.
اگر ابتدا عقد موقت سپس عقد دائم خوانده شده عقد دائم باطل است و در این نوع موارد به گونه ای که مفسده نداشته باشد موضوع را بیان کنند.
زن بدون دلیل نمیتواند نشوز اختیار کند، همچنین اطرافیان او بدون دلیل حق ندارند در این مسئله دخالت کنند و اگر این کار را انجام دهند گناهکارند.
اگر تغییر حقیقى باشد زوجیت بلافاصله فسخ میشود و میتوانند مجدداً عقد ازدواج درشکل جدید بخوانند ولى احتیاط آن است که زمان عدّه بگذرد.