عقد موقت آنها اشکال دارد ولی اگر صیغه را خودشان نخوانده باشند حرام ابد نشده اند (البته اگر بعد از مدت طولانی مثلا بیش از دو سال عادت شروع شود حالت جدیدی می شود و حکم به بطلان عقد نمی توان کرد)
آنچه از ادله درباره رجوع استفاده می‌شود مخصوصاً روایت مشهور ای که می‌گوید طلاق دلیل بر رجوع است این است که هرگونه تمسک به زوجیت رجوع محسوب می‌شود مانند مقاربت یا تقبل که به دلالت التزامیِ مفهوم رجوع را در بردارد و عقد موقت در عده نیز بنابر احتیاط واجب رجوع محسوب می‌شود.
اشاره از طرف همسر سابق و غیر او اشکال ندارد ولی تصریح به ازدواج از هیچکدام جایز نیست، بنابر احتیاط واجب. نکته: 1- مراد از اشاره این است که لفظی بگوید که تصریح در ازدواج نباشد و غیر از ازدواج معنای دیگری را برساند(مثل اینکه غصه نخور، خاطر خواه داری و مانند آن)و مراد از تصریح لفظی است که جز معنای ازدواج نرساند (مثل اینکه بگوید من آماده ام با تو ازدواج کنم.) 2- پاسخ دادن زن نیز تابع احکام پیشنهاد خواستگار است در مواردی که در بالا ذکر شد و حرام است باید از جواب دادن پرهیز کند.
در اینجا نسبت به زن صدق زنا نمی کند و بنابر احتیاط واجب باید عده نگه دارد.
این هم نوعی رجوع محسوب می شود چون چنین امتحان و رفتاری تنها با زوجه انجام می شود.
در فرض سؤال پایان عده به وضع حمل است.
در صورتی که نتواند ادعای خود را ثابت کند از او پذیرفته نیست.
در صورتی که مرد به وکالت از طرف زن خوانده حرام ابدی نشده اند و عقد آنها بعد از تمام شدن عده مانعی ندارد.
