مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

50. احتياط واجب است كسانى كه نه حج به‌جا آورده‌اند و نه عمره و براى عمره استطاعت دارند عمره به‌جا آورند؛ و این موضوع مشکلی ندارد امّا شايسته است زائران خريدهاى خود را از آن كشور نكنند. 51. هرگاه عمره واجب خود را به‌جا آورده باشد، در ماه قمرى ديگر عمره به‌جا آوردن به نيّت خود و ديگران مانعى ندارد؛ و هرگاه بخواهد در يك ماه قمرى دو عمره به‌جا آورد، عمره دوم را به‌قصد رجا مى‌تواند به‌جا آورد.52. حاجى كسى است كه حجةالاسلام (تمتّع) به‌جا آورده باشد ولى گفتن آن به کسی که عمره بجا آورده نيز اشكالى ندارد.53. در مورد محرم کردن و انجام اعمال عمره مفرده برای کودک، از طرف او نيّت مى‌كند و لباس احرام به تن او مى‌كند و لبّيك گفته، در طواف‌ها با خود برده و نماز به نيابت از او مى‌خواند و او را در سعى همراه خود مى‌برد و به هنگام تقصير مقدارى از موهاى او را مى‌چيند ولى اگر اسباب دردسر مى‌شود او را مُحرم نكنند. 54. كاركنان کاروان‌ها و بعثه حج و تمام كسانى كه حج واجب خود را قبلاً بجا آورده‌اند و انجام مراسم حج براى آن‌ها مشكل است، مى‌توانند از اوّل نيّت عمره مفرده كنند و آن را كامل كرده و از احرام بيرون آيند و بعدازآن براى رفتن به عرفات و مشعر و منى، يا نرفتن و ماندن در مکه و رسيدگى به كارها آزادند. البتّه اگر به عرفات و مشعر و منى مى‌روند نيّت وقوف نكنند، ولى براى حفظ ظاهر مى‌توانند لباس احرامى (بدون نيّت) بپوشند و در بازگشت از عرفات تجديد عمره لازم نيست.

بله

مسائل دینى را باید از مجتهدین و علماى دین فراگرفت.

مرجعیت هیچ ارتباطى با مسائل قومى و نژادى ندارد; شرایط و ضوابط آن در رساله‌های عملیّه نوشته‌شده است.‌

جایز است به شرط آن که فتاواى او موجب مفسده ای در جامعه اسلامى نگردد.

حكم حاكم شرع در هر مسئله‌ای نافذ است؛ چه در مورد شعائر حسينى يا ديگر مسائل؛ ولى توجّه داشته باشيد كه بين حكم و فتوا تفاوت وجود دارد. در فتوا، هر كس مطابق نظرات مرجع خويش عمل مى‌كند، ولى در حكم تفاوتى بين مقلّد و غير مقلّد نيست.‌

باید در مسائل اختلافى اعلمیت احراز شود.‌

رأی اکثریت کافى نیست، اگر اعلم ثابت است باید در مسائل اختلافى از او تقلید کرد و اگر ثابت نیست مردم مخیّر هستند.‌

معمولاً تمام مسائل مزبور، از قرآن و اخبار اسلامى گرفته‌شده است; ولى دلیل عقلى نیز یکى از ادلّه چهارگانه فقهى است.‌

گاهي ميان متديّنين در امور عبادي ازجمله غسل و وضو يا اعمال حج و امثال آن وسواس ايجاد می‌شود که متأسفانه گاهي باعث ترس و خستگي از عبادت و يا ترک آن می‌گردد، البته ممکن است وسواس در امور اعتقادي و عادي زندگي نيز اتفاق بيافتد که از بحث ما خارج است هرچند راه‌حل‌ها در مورد آن‌ها نيز تقريباً يکسان است. درجات وسواس متفاوت است و در بعضي بسيار پيشرفته است و بايد درمان شود تا عواقب نامناسبي نداشته باشد.‌

وقف با این مسائل از بین نمى رود بلکه باید از حاکم شرع اجازه گرفته شود.