مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در مورد وجوب بقاء بر مجتهد متوفاى اعلم نيز شرط عمل به مسائل او وجود دارد.‌

خیر بلکه باید فقط بر خصوص مسئله‌ای که عمل کرده‌اند باقی باشند نه دیگر جزئیات و مسائل آن باب را.‌

تنها در مواردى که در زمان حیات مرجع متوفی به فتواى او عمل‌نکرده‌اند، یا لااقل شک در عمل دارند، می‌توانند به فتواى مرجع زنده عمل کنند. ولى اگر اعلمیت مرجع حىّ نسبت به متوفی ثابت شود، در تمام مسائل می‌توانند از مرجع زنده تقلید کنند.‌

اگر منظور پیروى کردن در اخذ طریقه احتیاط از دو مجتهدى که هر دو مساوى در فقاهت باشند بوده باشد مانعى ندارد.‌

در استحباب مطلق نیت قطعی می‌کند ولی در قصد رجا نیت قطعی ندارد بلکه نیت احتمالی دارد.‌

رأی اکثریت کافى نیست، اگر اعلم ثابت است باید در مسائل اختلافى از او تقلید کرد و اگر ثابت نیست مردم مخیّر هستند.‌

هرگاه میت وصیت كرده شخص معيّنى بر او نماز بخواند، عمل به وصیت او واجب است و لازم نيست از ولى اجازه بگيرد، هرچند احتياط مستحب آن است كه اجازه بگيرد.

جستجو کنید اگر دیونى به مردم دارد قبل از هر چیز دین او را بپردازید و اگر واجباتى از او فوت‌شده قضا کنید و تا می‌توانید براى او صدقات و خیرات دهید؛ یعنى به مردم نیازمند به نیّت میّت خود کمک کنید.

در فرض سؤال، قضا دارد ولی کفاره ندارد؛ و به‌طورکلی، درصورتی‌که می‌دانسته کاری مبطل است ولی در زمان انجام آن فراموش کرده است و بعد از عمل یادش آمده باید قضای آن را بجا آورد ولی کفاره ندارد.

با توجه به آنچه نوشته‌اید باید به نذر خود عمل نماید، زیرا ملاک، نداشتن روزه قضا هنگام نذر کردن روزه است.

طبیب در هر دو صورت ضامن است و اگر دسترسى به حاکم شرع باشد، باید اذن بگیرد و اگر دسترسى به شخص خاصی نیست ما اذن می‌دهیم که اطبا اقدام کنند و ضامن نیستند.

آرى ضامن است و هرگاه هزينه بيش از ديه باشد، بايد علاوه بر ديه تفاوت آن را نيز بپردازد.