همسرش باید از او جدا شود و بر او حرام است و نیازى به طلاق ندارد.
باید از شوهرش جدا شود و نیازی به طلاق نیست.
در روزه‌هاي قضايي که وقت آن کم است (مثلاً 10 روزه قضا از رمضان گذشته مانده و 10 روز نيز تا رمضان فرصت دارد) نيازي به اجازه شوهر نيست و بايد روزه بگيرد. ولي در روزه‌هاي نذر و روزه‌هاي قضايي که تا ماه رمضان وقت کافي دارد و روزه گرفتن مزاحم حقوق شوهر میشود بايد از شوهر اجازه بگيرد. البته در قضاي روزه رمضان که وقت کافي دارد اگر بدون اطلاع شوهر روزه گرفت و بعد از اذان ظهر شوهر تقاضاي تمکين و مانند آن نمود زن بايد روزه خود را ادامه دهد.
در فرض سوال برای ازدواج بنابر احتیاط واجب باید یک حیض استبراءکند
در صورتی که حق شوهر و رضایت پدر با هم تعارض کنند رعایت حق شوهر مقدم است.
آنچه مربوط به حقوق خاص شوهر است شوهر مقدم است.
گفتن لازم نیست ولی با اعمال نیک آینده جبران کند.
اگر این کار کمک به ادامه قهر او کند جایز نیست و باید اقدامی کند که آنها آشتی کنند مگر در صورتی که شوهر مقصر بوده باشد.
قسم زن صحیح است و شوهر نمی تواند او را مجبور کند و در صورت اجبار کفاره ای بر زن واجب نمی شود اما اگر از روی اختیار این کار را انجام دهد هربار کفاره شکستن قسم بر او واجب می شود. در حال ا ختیار و رضایت زن جنب از حرام محسوب می شود و نسبت به مرد در صورت عدم رضایت زن در هر صورت جنب از حرام است.
در صورتی که گرفتن مهریه از همسرش مشکل مهمی نداشته باشد مانعی ندارد.
با توجه به اینکه این کار منافات با حق شوهر دارد بدون اجازه شوهر جایز نیست.
ربا و حرام است مگر اینکه اطلاع داده و پول خود را به شوهرتان قرض ربوی بدهید.
