همراه داشتن فضله حیوان حرامگوشت
آیا اگر فضله پرندگان حرامگوشتی مانند کلاغ، بر روی لباس و یا بدن نمازگزار باشد نماز صحیح است؟
نباید اینگونه موارد همراه نمازگزار باشد.
نباید اینگونه موارد همراه نمازگزار باشد.
چنانچه بعد از تلاش و كوشش لازم راهى براى استفاده از گوشتهای قربانى پيدا نشود و مجبور به نابود كردن آنها شوند، در اين صورت بايد موقّتآ از قربانى كردن در منى صرفنظر نمايند و پول آن را كنار گذاشته و هنگام بازگشت در محل خود قربانى كنند و يا با كسان خود در وطن هماهنگ كنند كه در همان روز عيد مکه قبل از تقصير براى آنان قربانى كنند و گوشت آن را در مصارفى كه ذکرشده، مصرف نمايند. در این صورت، بايد قربانى را در باقيمانده ذیالحجه انجام دهد و اگر بازگشت او به طول مىانجامد نايب بگيرد و چنانچه در ماه ذیالحجه آن سال موفّق نشد، بايد در ايّام عيد قربان سال آينده آن را انجام دهد.
گوشت قربانى را به همه فقراى مسلمين، اعم از شيعه و اهل سنّت مىتوان داد؛ ولى دادن به غیرمسلمانان و ناصبیها (آنها كه با ائمّه: عداوت دارند) اشكال دارد.
گوشتهايى كه در بازار مسلمانان فروخته میشود، يا مسلمانى براى انسان هديه مىآورد پاك و حلال است و تحقيق و تفحّص درباره آن لازم نيست؛ ولى اگر بدانند آن مسلمان گوشتها را از كافر گرفته و رسيدگى لازم نكرده، لازم است از آن اجتناب شود (یعنی نخورند).
جایز نیست ولی اگر به فقیر دهند او میتواند بفروشد و اگر کسی از فقیر بخرد حکم گوشت قربانی را ندارد.
هرگاه به و سيله باز شكارى يا حيوان ديگر تربيت شدهاى غير از سگ، حيوانى را شكاركند آن شكار حلال نيست، مگر اينكه وقتى برسند كه حيوان زنده باشد مطابق دستور شرع آن را ذبح كنند، در اين صورت حلال است.
در اين صورت ـ كه گوشتها تلف مىشود ـ قربانى كردن در انجام، چه با اخذ وكالت از فقير و چه بدون آن، جايز نيست و بايد بر اساس مسئله 1059 مناسک عمل گردد.
حج او صحيح است؛ ولى اگر قربانى در منى از بين مىرود و قابلاستفاده نيست، بايد پول آن را كنار بگذارد و در ماه ذیالحجه همان سال و اگر نتوانست در سال بعد در ايّام تشريق (دهم و يازدهم و دوازدهم ذیالحجه) در شهر خودش قربانى كند
فقط به مقدار ضرورت برای حفظ سلامت می توان از گوشتهای غیر ذبح اسلامی استفاده کرد.
مسلمانان بايد كارى كنند كه گوشتهای قربانى استفاده شود و از بين نرود و مانند بعضى از سالها مجبور به دفن كردن يا سوزاندن آنها نشوند؛ زيرا اين كار اسراف است و حرام و مخالف دستورات اسلام است و چنانچه در منى مستحقّينى يافت نشوند، بايد آن را به ساير كشورها ببرند و به فقرا و مؤمنان بدهند و چنانچه هزينهاى براى اين كار لازم باشد بايد حكومت اسلامى، يا مردم، آن را بپردازند.
بايد از قربانى در منى صرفنظر كند؛ ولى صرف پول قربانى در جاى ديگر كافى نيست؛ بلكه لازم است در محل ديگرى، مانند شهر خودش، در ذیالحجه قربانى كرده و به مصرف برساند.