در فرض مسئله براى مقاصد پزشكى مانعى ندارد. البته مشروط بر این‌که مفاسدی بر آن مترتب نشود.
در جايى كه ناچار است با بدن يا لباس نجس نماز بخواند. مثلاً در جايى گرفتارشده كه لباس او نجس است و قابل‌تبدیل نيست يا وقت براى تطهير آن تنگ است یا ممکن نیست در اينجا از باب ضرورت نماز در لباس نجس صحيح است.
لباس احرام و پول قربانى در حج نيابتى بر عهده اجير است؛ مگر این‌که هنگام قرارداد طور ديگرى شرط كرده باشند.
جایز نیست. (مطابق روایت نماز در لباسی که جزئی از غیر مأکول بر آن است جایز نیست)
پوشيدن لباسهای آستین‌کوتاه براى مردان شرعاً حرام نيست، ولى مسئولين دانشگاه حق‌دارند مقرراتی را طبق مصالحى كه در نظر دارند براى محدوده دانشگاه‌ها وضع كنند، مثلاً بگويند شرط ورود به دانشگاه استفاده از فلان نوع و رنگ لباس است. همان‌گونه كه در محیط‌های نظامى و انتظامى لباسهای خاصى را شرط می‌کنند. بنابراين خوب است دانشجویان عزيز با مسئولين دانشگاه‌ها در این‌گونه مسائل به‌طور منطقى و بدون جروبحث كنار بيايند تا مشكل شرعى براى هیچ‌یک از دو طرف پيدا نشود.
اگر شرایطی را حوزه خواهران برای پذیرش قائل می شود ناچار هستید آن را انجام دهید .
اگر ناچار شود لباسى كه بوى خوش مى‌دهد بپوشد، يا غذايى كه بوى خوش دارد بخورد، بايد چيزى در برابر بينى خود قرار دهد كه بوى خوش را استشمام نكند؛ مگر این‌که موجب عسر و حرج شود.
كسى كه عمداً لباس دوخته بپوشد، كفّاره آن يك گوسفند است؛ امّا اگر از روى فراموشى يا جهل باشد چيزى بر او نيست.
هرگاه لباس يا بدن نجس باشد و نداند يا مى‌دانسته و فراموش كرده، چنانچه بعد از طواف بفهمد طوافش صحيح است و اگر در حال طواف بفهمد بايد لباس خود را عوض كند و با لباس پاك طواف را ادامه دهد و اگر لباس پاكى همراه ندارد طواف را متوقف مى‌كند و لباس يا بدن را آب مى‌كشد، سپس باقيمانده طواف را به‌جا مى‌آورد و طوافش صحيح است؛ خواه قبل از انجام نصف طواف باشد، يا بعدازآن.
پوشیدن لباس مقدّس روحانیّت از هر زمانى که بتوانند وظیفه آن لباس را ادا کنند خوب است و معمولا اگر خوب درس خوانده باشند بعد از «لمعه» زمان مناسبى براى این امر است.
این هم نوعی رجوع محسوب می شود چون چنین امتحان و رفتاری تنها با زوجه انجام می شود.
