اگر مسلمانی مرتد شود و دوباره برگردد و مسلمان شود واجبات دوران مرتد بودن را باید قضا نماید و علاوه بر قضاي روزه‌ها براي هرروز احتياطاً کفّاره عمد می‌پردازد.
هرگاه كافر شهادتين نگويد، ولى قلباً به معنى آن ايمان داشته باشد مسلمان است، امّا اگر بر زبان جارى كند و يقين باشد كه قلباً به آن ايمان ندارد احتياط واجب آن است كه از او اجتناب شود.
هرگاه كافر ذمی زمينى را كه از مسلمانى خريده به مسلمان ديگرى بفروشد خمس ساقط نمىشود، همچنين اگر بميرد مسلمانى آن زمين را از او به ارث ببرد احتياط واجب آن است كه خمس آن را بپردازد، اگر كافر ذمی در موقع خريد زمين شرط كند كه خمس آن را ندهد، يا شرط كند كه فروشنده خمس آن را بدهد، شرط او باطل است و بايد خمس آن را خودش بپردازد، ولى اگر شرط كند فروشنده به‌جای او مقدار خمس را بدهد عمل به اين شرط لازم است.
هرگاه کافر ذمی، یعنی کافری که به‌صورت یک اقلّیّت سالم در کنار مسلمانان زندگى می‌کند و شرایط ذمّه را پذیرفته، زمینى را از مسلمان بخرد باید بجای زکات عواید آن، دو برابر زکات معمولی را بپردازد(به‌عبارتی‌دیگر باید یک‌پنجم عواید آن را به‌جای یک‌دهم زکات معمولى بپردازد.)
هرگاه کافر ذمی یعنی کافری که به‌صورت یک اقلیت سالم در کنار مسلمانان زندگی می‌کند و شرایط ذمّه را پذیرفته، زمینی را از مسلمان بخرد باید بجای زکات عواید آن، دو برابر زکات معمولی را بپردازد.
در مورد مسیحی و یهودی نمی‌توان غیبت کرد؛ و همچنین وهابیانی که با مسلمانان در حال جنگ نیستند و خصومت با شیعه و اهل‌بیت ندارند.
حاکم شرع اولیاى دم را حاضر مى کند، و به آنها پیشنهاد اسلام مى نماید; اگر پذیرفتند، اختیار قاتل را به دست آنها مى دهد، قصاص کنند یا دیه بگیرند. و اگر اسلام را نپذیرفتند، حاکم شرع دیه مى گیرد، و به بیت المال مى دهد.
افراد غیرمسلمانی كه در بعدازظهر روز ماه رمضان مسلمان شوند، نمی‌توانند روزه‌بگیرند، اما مستحب است اعمالى كه روزه را باطل می‌کند ترك كنند، ولى اگر قبل از ظهر باشد و چيزى نخورده باشند احتياط واجب آن است كه روزه‌بگیرند.
در فرض سوال محکوم به اعدام است مگر اینکه از مسلمان بودن طرف مقابل بی اطلاع بوده و یا در صورت علم به مسلمان بودن اجرای این حکم مفسده خاصی داشته باشد.
كسانى كه به خدا و پيامبر اسلام (صلی‌الله علیه و آله) ایمان‌دارند، ولى وسوسه هايى براى آنها پيدا میشود و به مطالعه و تحقيق مى پردازند پاكند و اين وسوسه ها ضررى ندارد.
كسى كه ضرورى دين اسلام يعنى چيزى را كه همه مسلمانان مىدانند (مانند معاد روز قيامت و واجب بودن نماز و روزه و امثال آن) را منكر شود، چنانچه ضرورى بودن آن را بداند، كافر است و اگر در ضرورى بودن آن شك دارد كافر نيست، ولى احتياط مستحب آن است كه از او اجتناب شود.
هرگاه كسى پناه‌برخدا به خدا، يا پيامبر (صلی‌الله علیه و آله) يا يكى از ائمّه معصومين (علیهم‌السلام) يا فاطمه زهرا (سلام‌الله علیها) دشنام و ناسزا گويد يا عداوت داشته باشد، كافراست.
