اگر موجب نجات جان مسلمانی از مرگ يا بيمارى همی‌شود جايز است؛ و عدم رضايت ولی میت مشكلى ايجاد نمی‌کند و فرقى بين مجهول‌الهویه و غير آن نيست; ولى احتياط صرف ديه آن در خيرات براى ميّت است.
چنین حقی ندارد و این برخلاف شرع و سزاوار عذاب است ولی مرتد نمی‌شود.
میت را بايد طورى دفن كنند كه بوى او بيرون نيايد و درندگان هم به او دسترسى پيدا نكنند، اگر ترس آن باشد كه جانور به جسد آسيب رساند بايد قبر او را با آجر و مانند آن محكم كنند.
هر زمآن‌که خواستید نماز را بخوانید.
هرگاه كسى وصیت كند كه بعد از دفن، قبر او را نبش كرده و بدن او را به مشاهد مشرفه يا نقطه ديگر ببرند عمل به چنين وصيتى مشكل است.
این کار عین نبش قبر است؛ نبش قبر این نیست که بدن نمایان شود، بلکه نمایان شدن جسد پوشیده در کفن هم نبش قبر محسوب می‌شود.
این کار اشکالى ندارد، مشروط بر این‌که سبب هتک مؤمن نباشد. البتّه درصورتی‌که اختلاف شدیدى میان ورثه واقع شود و ناراحتی‌های مهمی حاصل گردد، نبش قبر یا انتقال جسد براى پایان دادن به این امور مانعى ندارد.
