مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

الف) درصورتی‌که توافق نکنند بین آن‌ها که صلاحیت‌دارند قرعه‌کشی می‌کنند و در قرعه‌کشی فرقی میان فرزند دختر و پسر نیست و اگر آن شخص وصی داشته باشد نظر وی مقدم است. ب) آری؛ می‌توانند به‌عنوان ارث تقسیم کنند و می‌توانند در صورت رضایت همه ورثه برای میت خود کسی را به حج بفرستند مشروط بر این‌که سهم صغیر را بپردازند. ج) درصورتی‌که با موافقت بقیه رفته مدیون نیست.

هرگاه وارث ميّت فقط پدر و مادر او باشند، مال سه قسمت می‌شود دو قسمت آن را پدر و يك قسمت آن را مادر می‌برد؛ مگر اینکه ميّت دو برادر، يا چهارخواهر، يا يك برادر و دو خواهر داشته باشد كه همه آنها پدر و مادرى باشند يا پدرى فقط (يعنى پدر آنان با پدر ميّت يكى باشد) مادر شش يك مال را می‌برد و بقيّه به پدر مى‏رسد. (در اصطلاح فقهی به «دو برادر، يا چهارخواهر، يا يك برادر و دو خواهر» حاجب می‌گویند)

الف: بايد براى پدر يا مادر كه از فيش آن‌ها استفاده مى‌كند حج بجا آورد؛ مگر این‌که با ورثه توافق كند كه براى پدر يا مادر حج ميقاتى خريدارى كند و براى خود حج واجب بجا آورد.ب: حج او صحيح و كفايت از حج واجب مى‌كند، ولى اوّلا گناه كرده و ثانیاً بايد تمام پول فيش را به قيمت روز برگرداند تا ورثه درباره حج پدر يا مادر اقدام كنند.

اگر فرصت نکرده قضا کند با اجازه ورثه از مال او کفاره دهند.

ورثه در اینجا جانشین مورث خود نمی شوند.‌

پرداخت کفاره روزه والدین بر فرزندان واجب نیست و حتی از اصل مال میت نیز نمی‌توان پرداخت مگر در دو صورت: 1- با رضایت ورثه کبیر و از سهم آن‌ها. 2- میت در این زمینه وصیت نموده باشد که از ثلث اموال وی پرداخت می‌شود.

فقط در صورتی که عین را نذر کرده و حاجت گرفته است باید ادا نمایند.

ولىّ دم در این صورت امام و حاکم شرع است.

هرگاه امانت‌دار بميرد، يا ديوانه شود، وارث يا ولی او بايد هر چه زودتر به صاحب‌مال اطّلاع دهد، يا امانت را به او برساند.

در موارد ضرورت اشكالى ندارد.

هرگاه كسى نذر كند اگر فلان حاجتش روا شد حج بجا آورد و قبل از روا شدن آن از دنيا برود، قضاى نذر لازم نيست؛ امّا اگر بعد از روا شدن حاجت و درحالی‌که مى‌توانسته به حج رود، از دنيا برود، بايد ورثه او آن را قضا كنند، يا براى او اجير بگيرند و احتياط آن است كه پول آن را با رضايت ورثه (اگر همه كبير باشند) از اصل تركه بردارند.

استجازه كردن لازم نيست؛ ولى اگر استجازه كند و اجازه دهند و ساير شرايط را داشته باشد مستطيع مى‌شود و در فرض عدم استجازه اگر برود صحيح است ولى كار خلافى كرده است.