در صورتى كه وجه، عادلانه بوده باشد، و براى حفاظت محيط زيست و بقاى نسل حيوانات صرف گردد، مانعى ندارد، همچنين قرار دادن محدوديّت هاى زمانى و مكانى، در صورتى كه به شكل منطقى و قابل قبول باشد، آن هم جايز است.
كسى كه سگ را مى فرستد بنابر احتياط واجب بايد مسلمان يا بچه مسلمانى كه خوب و بد را مى فهمد باشد، كسى كه نسبت به اهل بيت پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله اظهار دشمنى كند مسلمان نيست و شكار او اشكال دارد.
اگر زخمی شده اند و خون خارج شده، حلال است.
كسى كه سگ را فرستاده وقتى برسد كه شكار جان داده باشد، يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن وقت نباشد، آن شکار حلال است. امّا اگر زمانى برسد كه به اندازه سربريدن وقت دارد مثلًا چشم خود را حركت مى دهد يا پاى بر زمين مى زند، بايد سر حيوان را مطابق دستور شرع ببرد وگرنه حرام است.
آن كه با اسلحه برنده اى مانند شمشير و كارد و خنجر يا تفنگ و مانند آن باشد خواه گلوله آن تيز باشد يا نه، ولى طورى باشد كه بدن حيوان را پاره كند و از آن خون جارى گردد، ولى اگر به وسيله دام يا چوب و سنگ و مانند آن حيوانى را شكار كنند حرام است، مگر اينكه موقعى به حيوان برسند كه هنوز زنده باشد و آن را مطابق آداب شرع سر ببرند.
در صورتى که مى داند شکار به وسیله همان تیر از بین رفته، گوشت آن حلال است.
سگ طورى تربيت شده باشد كه هر وقت آن را براى گرفتن شكار بفرستند برود و هر وقت از رفتن جلوگيرى كنند بايستد، بلكه همين اندازه كه سگ را براى شكار تربيت كردهاند كافى است، ولو اينكه وقتى چشمش به شكار افتاد خودش حركت كند و به سوى شكار برود، ولى احتياط واجب آن است كه اگر عادت دارد پيش از رسيدن صاحبش شكار را مىخورد از شكار او اجتناب شود، امّا اگر گاهى شكار را بخورد، يا فقط خون او را بخورد، اشكال ندارد.
اگر شكار به واسطه زخمى كه از دندان سگ پيدا كرده بميرد حلال است، بنابراين اگر سگ، شكار خود را خفه كند يا از زيادى دويدن يا ترس بميرد حلال نيست.
حيوان حلال گوشت وحشى در صورتى با شكار كردن حلال مى شود كه توانايى بر فرار داشته باشد، بنابراين بچه آهو يا بچه كبك كه نمى تواند فرار كند با شكار كردن حلال نمى شود.
در صورتى که وقت براى رسیدن و سر بریدن کافى نباشد و گلوله بدن او را مجروح کرده، و خونى از آن آمده باشد، حلال است. مشروط بر این که سایر شرایط مانند بردن نام خدا به هنگام شکار کردن و مسلمان بودن شکارکننده نیز در آن جمع باشد، و در صورتى که وقت براى سر بریدن دارد و در ذبح آن کوتاهى کند حرام است.
احتياط واجب اين است كه وقتی سگ شكار را گرفته به سوى شکار برود و اگر زنده است آن را سرببرد.
حرام نیست ولی باید او را از تکرار این کار منع کند.
