مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

بنابر احتياط واجب بايد از گوشت آن شكار پرهيز كرد.

گوشت آن حلال نیست.

قرار دادن محدوديّت هاى زمانى و مكانى، در صورتى كه به شكل منطقى و قابل قبول باشد، آن هم جايز است.

هرگاه بدن حیوان را سوراخ کند و خون از آن بیاید حلال است ولی اگر موقعی به شکار برسند که نمرده باید آن را سر ببرند.

در صورتي که شکار براي نياز زندگي يا براي کسب و کار باشد، و طبق ضوابط صورت گيرد، شرعا جايز است. ولي شکار کردن به عنوان تفريح و خوشگذراني هر چند گوشت آن را مصرف کنند شرعا حرام است، و لذا، در چنان سفري به عنوان سفر حرام نماز و روزه تمام خواهد بود. البته خوردن گوشت شکاري که احکام شکار در آن رعايت شده اشکالي ندارد. اما صيد ماهي به قصد تفريح مانعي ندارد و شامل اين حکم نمي شود.

در صورتى که وقت براى رسیدن و سر بریدن کافى نباشد و گلوله بدن او را مجروح کرده، و خونى از آن آمده باشد، حلال است، مشروط بر این که سایر شرایط مانند بردن نام خدا به هنگام شکار کردن و مسلمان بودن شکارکننده نیز در آن جمع باشد و در صورتى که وقت براى سر بریدن دارد و در ذبح آن کوتاهى کند حرام است.

منظور این است که برای سرگرمی نه برای کسب روزی، به شکار حیوانات می روند، این کار گناه است و سفر، سفر حرام است. اما شکار ماهی در این حکم داخل نیست.

در شكار استقبال شرط نيست.

در صورتى كه به وسيله شكار خونى از آنها جارى شود و پيش از آن كه شكارچى برسد و سر آنها را ببرد جان بدهند، پاك و حلال است.

هنگام فرستادن يا حركت كردن سگ به سوي شكار بايد نام خدا را ببرد، ولى اگر از روى فراموشى آن را ترك كند اشكال ندارد و لازم نيست پيش از فرستادن سگ نام خدا را ببرد، بلكه اگر پيش از آن كه سگ به شكار برسد نام خدا را ببرد حلال ‏است.

اگر وقتى به حيوان برسد كه جان داده باشد، يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن آن وقت نباشد گوشت آن حلال است، ولى اگر به اندازه سر بريدن وقت داشته باشد و در ذبح حيوان كوتاهى كند تا بميرد حرام است.

بنابر احتياط واجب شكار كننده، مسلمان باشد يا بچه مسلمانى كه خوب و بد را مى‏ فهمد.