خوردن مواد حرام به عنوان دارو
آیا پزشکان مى توانند براى درمان برخی بیماری ها، خوردن اشیاى نجس یا حرام را تجویز کنند؟
تنها در صورتى جايز است كه ضرورت قطعى پيدا كند و داروى منحصر به فرد باشد، و جانشينى نداشته باشد، و غالباً چنين نيست.
تنها در صورتى جايز است كه ضرورت قطعى پيدا كند و داروى منحصر به فرد باشد، و جانشينى نداشته باشد، و غالباً چنين نيست.
آنچه از رواقها و صحن که مبدل به رواق شده و ضریح و اطراف آن برداشته شود احکام تربت را دارد.
در صورتی که مسکر نیست و به مقدار ضرورت از الکل طبی در آن استفاده شده است مانعی ندارد.
فقط به مقدار ضرورت برای حفظ سلامت می توان از گوشتهای غیر ذبح اسلامی استفاده کرد.
در صورتیکه ماده مست کننده ای نباشد اشکالی ندارد.
اگر الکل واقعا تبدیل به سرکه شود پاک و حلال است.
چنانچه در ابتدا آن قدر با آتش بجوشد که دو سوم آن بخار شود و سپس در صورت تمایل به آن موادی بیفزایند تا مربا شود اشکالی ندارد و در غیر این صورت خوردن آن محل اشکال است.
پختن انگور اشکال دارد ولى کشمش اشکال ندارد مگر این که یقین حاصل شود که آب درون کشمش به جوش آمده است.
خوردن خاك و گِل حرام است، ولى خوردن كمى از تربت پاك حضرت سيّدالشّهداء امام حسين عليه السلام (كمتر از يك نخود) به قصد شفاء اشكال ندارد و همچنين گل داغستان و گل ارمنى كه براى معالجه مى خورند در صورتى كه علاج منحصر به آن باشد جايز است.
خوردن دنبلان (تخم يا بيضه حيوان) حرام است و احتياط واجب آن است که به کودکان نيز خورانده نشود.
ممکن است در ژلاتين نتوان استصحاب حکم همان موضوع را کرد، زيرا ژلاتين ماده اي غير از مواد اوليه آن باشد. ولي در عين حال فتواي ما احتياط در ترک استفاده از اين نوع ژلاتين است.