احتياط آن است كه طواف را به نيّت منوب‌عنه به پايان برساند، پس‌ازآن نماز طواف بخواند، سپس طواف و نماز را اعاده كند.
چنانچه براى سال معینى اجیرشده، اعلام و اجازه لازم است.
نایب باید اعمال اختیارى حج را انجام دهد و اگر معذور باشد بنا بر احتیاط مستحب نمی‌تواند نایب شود. البتّه عذرهایى که به‌طور طبیعى گاه در حج پیش می‌آید مانع نیابت نیست و کسى که در رمى نایب شده باید در روز میکند. مسامحه و کوتاهى در رمى موجب بطلان نیابت نمی‌شود، هرچند در فرض سؤال جایز نیست.
احتیاطاً عمره را تمام كند و طواف نساء را بجا آورد و سپس به ميقات برگردد و براى حج خودش محرم شود. اين در صورتى است كه اجير نشده باشد، وگرنه اجاره او صحيح است و در آن سال مستطيع نيست.
اگر كسالت داشته و معذور بوده و نايب گرفته و نايب به وظيفه‌اش عمل كرده عمل او صحيح بوده و نياز به قضا نداشته است و درهرصورت، تكرار به شكلى كه نوشته‌ايد صحيح نيست.
اگر قادر بر تطهير يا تعويض آن نباشد اشكال ندارد و نيابتش صحيح است.
اگر براى قربانى نايب بگيرد تا نايب قربانى نكرده نمى‌تواند تقصير كند، ولى چنانچه به اعتقاد این‌که نائبش قربانى كرده تقصير كند و بعد معلوم شود كه نائب هنوز قربانى نكرده، تقصير مذكور كافى است، بلكه اگر پس از تقصير، اعمال مکه را به گمان قربانى كردن نايب انجام داده باشد كفايت مى‌كند و اعاده لازم نيست.
هرگاه پس‌ازآنکه نايب رمى جمرات را انجام داد، بيمار خوب شود، لازم نيست رمى را دوباره خودش انجام دهد، ولى در مورد شخصى كه بی‌هوش بوده، چون نيابت اجازه مى‌خواهد (و نايب بدون اجازه او اين كار را كرده) احتياط آن است كه خودش دوباره انجام دهد؛ امّا اگر در بين رمىِ نايب، بيمار خوب شود يا بی‌هوش هوشيار گردد، بايد خودش از اوّل شروع كند و به آن مقدار كه نايب انجام داده اكتفا نكند.
كسانى كه از طرف ديگران و به نيابت از آنان قربانى مى‌كنند، بايد قبل از حلق يا تقصير كسى كه آن‌ها را نايب كرده قربانى را ذبح كنند.
اگر نائب اعمال را بجا آورده، کفایت می کند .
اگر در اثر آن به مشقّت مى‌افتد عذر محسوب مى‌شود و می‌تواند نايب بگيرد و اگر مشقّتى براى او ندارد نبايد نايب بگيرد.
